Geschreven door: Ruurd Kunnen en Frans van Doorn

Gepubliceerd: 12 februari 2020

Hoe Theo het zoet der overwinning verzorgde.

Het komt niet vaak voor dat een club voor een NOSBO-wedstrijd op bezoek komt en wordt getrakteerd op taart. Het gerenommeerde Staunton smaakte dit genoegen toen het aantrad voor de strijd tegen ons eerste. Theo Wolthekker had dozen vol taart meegenomen om op deze gedenkwaardige schaakavond zijn 65e verjaardag te vieren. Heeft dit sympathieke gebaar een positieve invloed gehad op het resultaat? Had zijn tegenstander Gerrit ten Brinke zich onder het genoegen van een slagroompunt verslikt in de opening? Of verslikte hij zich in de slagroompunt? Zijn koning moest lang rocheren om een veilig heenkomen te vinden, maar na een ingewikkelde afruil van alle lichte stukken leek de stelling min of meer houdbaar, ware het niet dat Ten Brinke nog gauw even een giftig pionnetje verorberde. Nu bleek de ware inhoud van de slagroompunt! Theo sloeg op magistrale wijze toe. Op de 24e zet offerde hij een toren waarvoor hij op de 31e zet een dame terug won en direct daarop kon mat zetten. Zo wil iedereen wel 65 worden.

Het was niet voor iedereen feest. Henk van Bemmel speelde een goede partij tegen Henk Seijen, maar raakte in een betere stelling de tijd kwijt en verloor op de onverbiddelijke klok. Ook Ruurd Kunnen en Peter Slaman konden het bitter van de nederlaag nauwelijks compenseren met de taart van Theo. Maar ach, gelukkig hadden we nog van die ijzervreters als Lieuwe Boskma, Johan Zwanepol en Tom Visser die zich deze avond door niets en niemand lieten beïnvloeden en geduldig hun kans afwachtend de partij naar hun hand zetten. Ward wist een aanval van Theo Ebels  te weerstaan, Lieuwe bouwde tegen zijn oude makker Jaap van der Graaf een minuscuul eindspel voordeeltje uit tot winst en Johan en Tom schoven in de uitvluggerfase hun tegenstanders geroutineerd van het bord. 

Eindstand 4½-3½. De opluchting was groot bij de spelers van Roden 1 nu een reeks van drie nederlagen kon worden afgesloten. We zijn Hoogeveen 1 en Staunton 1 op de ranglijst gepasseerd en staan nu zesde. De laatste twee ronden laat voor ons eerste team een relatief licht programma zien. Het moet mogelijk zijn de zesde plaats vast te houden. 

In de 19e ronde van de interne competitie eindigden deze keer alle partijen in een beslissing. Zoetigheid stimuleert het denken. Op alle borden werd flink strijd geleverd. 

Vlak onder de top een paar kleine verschuivingen. Na een uitgekiende strategisch opgezette partij won Ale Bakker van Dick Dalmolen waardoor hij Henk van Bemmel op de ranglijst is gepasseerd, terwijl Dick Ruurd Kunnen voorbij zag gaan. Hij staat nu vierde, Ale is gestegen naar plaats zeven. Ook Arnold Meijster heeft een opvallend goed seizoen. Hij won van Jan van Spijker maar dat zag er tijdens het verloop van de opening niet echt naar uit. Jan wilde echter forceren speelde te opportunistisch en uiteindelijk profiteerde Arnold van een verwaarloosde verdediging van zijn tegenstander. Arnold staat nu zesde. In de B-groep is Peter Slaman Olaus Diebrink eindelijk gepasseerd. Deze twee hebben een ruime voorsprong op een achtervolgend groepje met Jan Duisterwinkel, Frans van Doorn en Jeppe Teensma die wonnen van respectievelijk Cees Hageman, Arend van der Burgh en Arnout Wegerif. Frits Bosman die deze 19e ronde niet speelde heeft nog steeds een ruime voorsprong bij de C-spelers. 

Met zijn vierde overwinning in vier partijen zette Jan-Arie Stokhorst zijn opmars voort. Dit maal versloeg hij met de zwarte stukken Jan Pezij, een goede prestatie waardoor Jan-Arie inmiddels is opgeklommen naar de 20e plaats in het klassement. Jannie Russche bood lange tijd gelijkwaardig partij aan Bob van Maanen. Bob wist uiteindelijk te profiteren van enkele slordigheden in Jannie's spel en won. 

Een opmerkelijk verloop kende de partij tussen Cees Hageman en Jan Duisterwinkel. Cees is de laatste tijd goed in vorm en ook nu opende hij zeer sterk. Met moeite wist Jan zijn stelling heel te houden, maar toen Cees een winnende variant over het hoofd zag kreeg hij zowaar wat meer ruimte en tenslotte het initiatief. Dat zette hij bekwaam om in winst. 

Onze nieuwkomer Frits Koopman kon zijn tweede overwinning aantekenen. In een goed gespeeld eindspel profiteerde hij van een misrekening van Teije Smedinga. Hetzelfde gold voor Klaas Wiersinga die met de zwarte stukken na een lang gevecht de koning van Diena Wolters in een matnet weefde. 

Na een drukke verhuisperiode liet Mark Hoogendijk tegen Kees Duisterwinkel zien dat hij het schaken nog niet is verleerd. Kees werd op deskundige manier positioneel klem gespeeld. Tegen Arnout Wegerif liet Jeppe Teensma zich weer eens van zijn beste kant zien. Na een degelijke opening wist Jeppe zijn tegenstander snel te overmeesteren.  

Geschreven door: Ruurd Kunnen en Frans van Doorn

Gepubliceerd: 05 februari 2020

Terwijl Roden 2 een kansloze strijd voerde tegen ScepU, de schaakclub En Passant uit Usquert, ging het er in de interne vrolijk aan toe. De lokroep van Adrie klonk Frans van Doorn nog in de oren en hij opende zijn partij tegen Kees Duisterwinkel met 1.a2-a3. Lieuwe Boskma wilde niet achterblijven en deed 1.Pg1-h3 tegen Cees Hageman. Als trainer van de B-C groep kan ik deze frivoliteiten natuurlijk niet goedkeuren. Het is heel fijn als we veel lol in het spel hebben, maar mogen we daarom de eerste beginselen van het positiespel met voeten treden? Ik weet het, een van onze eerste wereldkampioenen, Adolf Anderssen, speelde 1.a3 tegen de grote Paul Morphy, en Tartakower schijnt wel eens 1.Ph3 gedaan te hebben en dat de Parijzer opening te hebben genoemd. Er zit ook wel een gedachte achter deze zetten, maar wij zijn geen Anderssen of Tartakower en simpel spel is voor ons al moeilijk genoeg. “Waarom heb je niet 1.a2-a4 gedaan?”, vroeg ik mijn zeer gewaardeerde collega-scribent Frans. Even was het stil. “Ja goed zeg, dat is nog beter! Die doe ik de volgende keer.”
De partij tussen Frans en Kees werd remise. Dat had niets met de opening te maken. Frans leek op een bepaald moment glad gewonnen te staan, maar blijkbaar was het niet zo eenvoudig als het eruit zag. Kees vond in elk geval een uitweg. Cees slaagde daar tegen Lieuwe niet in, hoewel hij lange tijd juist stand leek te houden. Helaas voor hem had hij een structurele zwakte op de c-lijn die uiteindelijk fataal bleek te zijn.
Henk van Bemmel tegen Tom Visser werd remise. Voor Tom een goed resultaat; Henk is per slot van rekening een eerste teamspeler. Voor Henk was remise ook genoeg, omdat dit een einde maakte aan een reeks blunderpartijen. Beiden tevreden dus. Dat gold niet voor Johan Zwanepol die ten prooi viel aan das lustiges Angriffsspiel Theo’s. Foutloos was de partij zeker niet, maar voor de toeschouwers was het smikkelen. Johan uit de toptien getuimeld, Theo Wolthekker stevig op de vijfde plaats.
Een broedende kip schijn je met rust te moeten laten. Dat heeft niets met schaken te maken, maar toch is het zinvol op te merken dat Jan-Arie Stokhorst met 3 uit 3 een sterke entree heeft gemaakt. Bij het rapidschaken hebben we al gezien dat hij zijn mannetje staat. Nu won hij van Bob van Maanen. We zijn benieuwd hoever zijn opmars met zevenmijlslaarzen leidt.
In de B-groep houdt Olaus Diebrink nog steeds een piepkleine voorsprong op Peter Slaman. Olaus speelt alleen extern, en dat doet hij goed. Tegen ScepU werd het remise tegen een tegenstander met een beduidend hogere rating. Peter probeert Olaus al een paar maanden voorbij te gaan, maar op cruciale momenten werd hij steeds teruggeworpen. Nu won hij van Jan Pezij en zijn achterstand is daardoor nog maar 5 punten. Volgende week vindt de wisseling van de wacht plaats, zeker weten.
Frits Bosman blijft de hoogstgeplaatste C-speler. Zelf speelde hij niet, maar naaste concurrenten Arnout Wegerif en Jan Pezij verloren, zodat zijn positie is verbeterd.
En dan Roden 2 tegen ScepU, één na laatst tegen nummer één. ScepU had een grote ratingvoorsprong die in de eindstand tot uiting kwam. Jan van Spijker, Olaus Diebrink en Ale Bakker speelden remises, de drie andere borden gingen verloren, uitslag 1½-4½.

Geschreven door: Frans van Doorn en Ruurd Kunnen

Gepubliceerd: 30 januari 2020

Er gaat meer boven mijn pet dan eronder. Dat is toch wel de ervaring na mijn bezoek aan het TataSteeltoernooi. Op pad met 7 wijsgerige clubgenoten die zich nog altijd laten bekoren door de wonderen van het schaakspel en de geneugten van een heerlijke Indische maaltijd op weg terug naar huis.
In de 11e ronde van het TataSteeltoernooi toonde de wereldschaaktop weer eens hoe diepzinnig en verrassend de wendingen in het schaakspel kunnen zijn. Deze worden des te aanschouwelijker wanneer Gennadi Borisovitsj Sosonko ons als deskundig commentator op onze ontdekkingstocht begeleidt. En wat een geweldige prestatie van ons Groninger talent Jorden van Foreest die zich nu echt kan meten met de beste schakers van de wereld!
Het was weer een stimulans om meer van onze hobby te genieten en tegelijk in verwondering te erkennen dat ook op dit gebied er meer boven onze pet gaat dan er onder. Maar is verwondering niet de basis van alle wijsheid?

Met deze gedachte in het hoofd luisterde ik voor de start van onze 17e competitieronde naar het levendige verslag van Arend van der Burgh van ons jaarlijkse uitstapje naar Wijk aan Zee, was blij om het goede resultaat aldaar van Jeppe Teensma (2½ uit 3) en genoot van de door Theo Wolthekker pakkend verwoorde schaakervaringen met Johan Zwanepol in Bad Zwischenahn bij Oldenburg. Zij hadden deelgenomen aan een schaaktoernooi, Johan als gewaardeerd arbiter en Theo als onderhoudend schaker en werden in de watten gelegd, niets dan luxe. En er werd daar ook nog geschaakt. Hele prettige partijen, waarover de liefhebber Theo zeer tevreden was, hoewel hij toegaf dat er in het score nog wel enige ruimte in opwaartse richting was overgebleven.
Dan ging het er hier in Roden wat ruwer aan toe. Van de twaalf partijen eindigden er maar liefst tien in een beslissing. Johan werd door Lieuwe bepaald niet ontzien en moest na twee en een half uur opgeven in een schier hopeloze positie. Lieuwe had met de zwarte stukken handig gebruik gemaakt van enkele minder sterke zetten van zijn tegenstander.
Theo’s stabiele, vrolijke en creatieve kijk op het spel bracht hem weer een mooi resultaat. Nu had hij na zijn 2,5 uit 7 in Bad Zwischenahn schaaktechnisch misschien iets recht te zetten. Wat hij tegen Jan Duisterwinkel met de zwarte stukken in de Siciliaanse Drakenvariant liet zien was ronduit fraai en voor mij niet te doorgronden.
Wat mij eveneens bezig hield was het grillige partijverloop van de partij van Henk van Bemmel tegen Dick Dalmolen. Henk stond positioneel goed na de opening en breidde dat voordeel wat uit, totdat hij door een blunder alles verprutste en de partij verloor. Behalve als mooi kan het schaken ook als een wreed spel worden ervaren met het daarbij passende leed. Maar ach, noem mij eens een kunstenaar die niet door het leed is geïnspireerd tot meeslepende uitingen.
Door zijn winstpartij kwam Dick wat dichter bij koploper Tom Visser, die deze ronde niet speelde, en hield de afstand tot Lieuwe, de nummer 2, overbrugbaar. Het blijft dus spannend. Ruurd Kunnen was vanwege griepverschijnselen blij met zijn bye als oneven speler, hoewel hij zijn positie in de rangschikking niet kon verbeteren en vierde bleef.
Met een mooie overwinning op JanWillem van der Kouwe heeft Kees Duisterwinkel na een wat mindere periode de weg omhoog weer gevonden. Jannie Russchen bleek iets te sterk voor nieuwkomer Diena Wolters die overweegt om als tweede dame lid te worden van onze schaakclub. Doen!
Door remise te spelen tegen Jan Pezij slaagde Arnout Wegerif er niet in dichter bij Frits Bosman te komen die met zijn 12e plaats nog altijd de koppositie in de C poule bezet.
Olaus Diebrink blijft met zijn 10e plaats de beste speler van de B-poule. Het lukt Peter Slaman maar niet hem in te halen, maar het verschil is minimaal. Het was aan het goede spel van Cees Hageman te wijten dat Peter met een remise in een mindere stelling opgelucht kon ademhalen. Cees gaat overigens met de week beter spelen en wie weet schaart hij zich over enige tijd tussen de toptienspelers.
Frans had tegen Jeppe de wind mee in een rommelige opening (een variant op de Trompowsky). Met wat speculatieve zetten kreeg hij een klein overwicht. Het pakte goed uit, overigens met de nodige medewerking van Jeppe die zijn koningsstelling onnodig verzwakte en tegen een mat in 2 aanliep.
Het Leekster onderonsje tussen Teije Smedinga en nieuwkomer Jan-Arie Stokhorst werd in het voordeel van de laatste beslist. Jan-Arie ging niet in op een remiseaanbod van Teije en zag het door hem genomen risico beloond met een verdiende overwinning.
Zo ik achteraf vernam, ging Arend van der Burgh deze ronde vrij geruisloos ten onder tegen een rustig spelende Ale Bakker en verschalkte de oude vos Bob van Maanen een iets te opportunistisch spelende Henk Hamelink, die nog maar een paar weken meespeelt en zijn pappenheimers nog moet leren kennen. En alsof het met de ledenaanwas niet op kan, nieuwkomers Klaas Wiersinga en Frits Koopman vochten een enerverend duel uit. Na een spannende partij kwam Frits als winnaar te voorschijn. Een mooie start.

Geschreven door: Ruurd Kunnen

Gepubliceerd: 17 januari 2020

De wedstrijd tegen HSP/Veendam 1 werd met enige zorg tegemoet gezien, omdat dit een sterk team is dat bovenaan in de Hoofdklasse B stond. Maar ze hadden een paar invallers, wat ons kansen gaf. Die hadden er met een beetje geluk ook uit kunnen komen. Maar eerlijk is eerlijk, met wat meer pech hadden we ruim verloren. Nu werd het een nederlaag met 4½-3½, het kleinst mogelijke verschil.
Ward Romeijnders en Johan Zwanepol wonnen, beide tegenstanders zagen een vorkje over het hoofd. Lieuwe Boskma miste een mataanval en speelde remise, evenals Ruurd Kunnen die in een onbewaakt ogenblik even kritiek stond, en Peter Slaman. Nederlagen waren er voor Tom Visser, Henk van Bemmel en Theo Wolthekker. Tom liet zich flessen in een behoorlijke stelling en Theo had volgens diverse omstanders een wel zeer veelbelovende gestaan.
Evenveel pech als geluk plus een lagere gemiddelde rating leidt tot een kleine nederlaag, een logische uitslag.

Geschreven door: Ruurd Kunnen en Frans van Doorn

Gepubliceerd: 15 januari 2020

 

Met frisse moed zetten zich om even voor acht uur 21 schakers en 1 schaakster achter het bord voor de 16^e ronde van onze interne competitie. Vragen als: zal vanavond het licht blijven branden?, voor welke opening zal ik eens kiezen? speelden de schakers door het hoofd en de laatste vraag vooral bij Arnold Meijster. Hij was vrijgesteld vanwege een oneven aantal aanwezigen en besloot langs de borden te lopen om de gespeelde openingen eens vast te leggen.

De eerste ronde in het nieuwe jaar was al veel belovend begonnen met slechts 1 remise en 12 beslissingen en ook deze ronde leverde weer prachtige gevechten op.

Nog nauwelijks bekomen van mijn slechte openingsbehandeling tegen Cees Hageman, ontving ik van Arnold een schriftelijk overzicht van welke openingen er op de 11 borden gespeeld werden. Dit was zeer gevarieerd, maar ik miste bij Kees Duisterwinkel toch wel Adrie. Het meest opvallend leek mij de keus voor het Hollands van Lieuwe Boskma in zijn partij tegen de koploper. Ik besloot een kijkje te nemen. Tom Visser leek met de witte stukken in het voordeel te komen maar Lieuwe verraste hem na een stukoffer met een stevige batterij op de h-lijn. Tom wierp een ware vesting op om zijn koning te behoeden voor een mataanval. Dit lukte, maar in hevige tijdnood gaf hij pardoes een dame weg. Een smartelijke apotheose na een goed begin. Door dit resultaat is Lieuwe opgeklommen naar de tweede plaats en is de afstand tot de koploper voor Lieuwe, Dick en Ruurd weer overbrugbaar.

Ook Theo Wolthekker was uitstekend begonnen zo vlak na de jaarwisseling door van Peter Slaman te winnen. Hij moest het nu met de witte stukken opnemen tegen Ruurd Kunnen. Na een Siciliaanse opening waren de verwachtingen hoog gespannen. Een wirwar van tactische dreigingen en een pion minder, kortom een kenmerkende stelling voor Theo. Ruurd wist zich knap door het mijnenveld te manoeuvreren en bereikte uiteindelijk een gewonnen eindspel.

En ach welke een leed als je tegen Dick Dalmolen in zijn favoriete Russische opening al snel een fout maakt die je twee pionnen kost. Dit overkwam Jan van Spijker die zich vervolgens tot het uiterste verdedigde. Met veel geduld wist Dick het verweer van Jan te doorbreken en won.

En hoe klassiek werd het Spaans wel niet behandeld door Arnout en Derk? Een modelpartij met aan het eind vergissingen die wel vaker voorkomen als de vermoeidheid toe slaat. Remise was de meest bevredigende uitslag voor beiden en zo werd ook overeen gekomen. Door dit resultaat kon Arnout zijn afstand tot koploper Frits Bosman in de C-poule niet verkleinen.

Na een zeer voortvarend begin deze competitie is Kees Duisterwinkel afged(w)aald naar de lagere regionen in het klassement. Nu was het Bob van Maanen die hem testte in een Franse opening en met succes. Na een goed opgezette aanval kon hij met de zwarte stukken het punt binnen halen.

Dat een hoge plek in het klassement geen indicatie is voor een opzienbarende schaakcarrière ondervond Arend van der Burgh tegen Johan Zwanepol die al vrij snel na de opening positioneel voordeel wist te krijgen. Dit leverde hem, na een onnauwkeurigheid van Arend, een kwaliteit en een pion op. Johan gaf dit voordeel niet meer uit handen maar moest nog wel goed zijn best doen om het punt binnen te halen. Na zijn ongelukkige partij tegen de ontketende Frits Bosman revancheerde Jan Duisterwinkel zich deze ronde door Peter Slaman op remise te houden. Jan had met zwart voor het damegambiet met e6 gekozen en bleek dat goed te hebben bestudeerd. Peter heeft door dit gelijke spel de koppositie van Olaus Diebrink in de B poule niet over kunnen nemen.

Een doorschuifvariant van de Aljechinverdediging, dat zie je niet zo vaak meer tegenwoordig. JanWillem van der Kouwe speelde het tegen Leen van der Heiden maar het leverde hem niet het voordeel op waar hij op had gehoopt.

De gastspeler van deze ronde, Jan-Arie Stokhorst, speelde tegen Jannie Russchen. Na de eerste zet van Jannie Pf3 kwam een Russische opening op het bord en Jan-Arie had er succes mee. Klaas Wiersinga behaalde zijn eerste overwinning van dit seizoen door ons nieuwe lid Henk Hamelink te verslaan. Door zijn overwinning op Frans van Doorn is Cees Hageman opgeklommen naar de 14^e plaats in het klassement, een goede prestatie.

Geschreven door: Ruurd Kunnen

Gepubliceerd: 11 januari 2020

Het bekerteam heeft vrijdagavond de bekerwedstrijd tegen Sissa 1 met 3-1 verloren. Het bekerteam van Sissa bestaat uit spelers van de teams die in de hoofdklassen van de NOSBO-competitie de eerste plaatsen bezetten. In de derde ronde had Roden 1 nog ruim verloren van Sissa 2. Logisch dus dat vooraf met een nederlaag rekening werd gehouden. Toch was dat een verkeerde instelling. Dat is het bijna altijd, maar misschien was de uitslag anders geweest als we ons niet de underdog hadden gevoeld. Lieuwe Boskma en Ruurd Kunnen speelden remise. Lieuwe verraste zijn tegenstander al vroeg in het middenspel met een eenvoudige eeuwig schaakcombinatie. De partij van Ruurd eindigde in een gecompliceerde stelling eveneens met zettenherhaling, mede omdat beide spelers in tijdnood geen uitglijders wilden riskeren. De partijen van Tom Visser en Johan Zwanepol gingen verloren. Johan speelde een passieve variant van het Spaans en liep positioneel nadeel op. Hij verloor een stuk door een misrekening en kon het daarna niet meer droog houden. Onze lijstaanvoerder intern speelde aan het eerste bord een prima partij tegen een gerenommeerde tegenstander. Hij kwam een pion voor, stond positioneel goed en een remise leek binnen handbereik. De partij eindigde abrupt toen Tom een matdreiging over de lange diagonaal over het hoofd zag en een stuk verloor.

Geschreven door: Ruurd Kunnen en Frans van Doorn

Gepubliceerd: 07 januari 2020

 

Tom Visser en Frits Bosman hebben op de eerste speelavond van 2020 beste zaken gedaan. Tom vergrootte zijn toch al ruime voorsprong in het klassement. Hij won van Ruurd Kunnen, terwijl naaste belager Dick Dalmolen het hoofd moest buigen voor Lieuwe Boskma. Frits Bosman is geklommen naar de tiende plaats in de algemene rangschikking en gaat ruim aan de leiding in groep C.
De avond was ongewoon begonnen. Als gevolg van een kortsluiting in de keuken viel het licht in de speelzaal uit en niemand wist waar de meterkast was. Na enkele minuten wachten trokken de meeste spelers naar het licht. Het was een curieus gezicht om clubgenoten voorzichtig met de stukken op het bord naar een van de lokalen achter in het pand te zien schuivelen terwijl hun tegenstander braaf volgden met de klok en het doosje voor de stukken. Sommigen namen zelfs hun tafel mee naar het andere lokaal, maar er waren er ook die bij het licht van hun smartphone gewoon verder speelden. Tom en Ruurd hadden hun tafel voor de ingang van de wc-ruimte neergezet waar ze goed licht hadden, en Dick en Lieuwe hadden genoeg aan het schijnsel van het grote computerscherm dat verrassenderwijs niet was uitgevallen. Na een half uur ging het licht even plotseling aan als het was uitgegaan. Een technicus van de gemeente of WIN was ons met gezwinde spoed te hulp gesneld en had de aardlekschakelaar omgezet. Zoveel licht …. we moesten er weer even aan wennen.
Voor Ruurd was de partij tegen Tom van cruciaal belang, want alleen door te winnen meende hij nog enige kans op de eerste plaats te behouden. Hij speelde echter onzeker en raakte al in de opening de weg kwijt. Tom was alert en benutte zijn kansen met goed en gemakkelijk spel. Lieuwe maakte energiek spelend een einde aan de ongeslagen reeks van Dick. Dick staat nog tweede, maar zijn voorsprong op Lieuwe is flink geslonken. Tom heeft een grote voorsprong opgebouwd. Zelfs als hij in de komende rondes twee keer achter elkaar zou verliezen, blijft hij eerste. Wie kan van hem winnen? Wij zetten ons geld op Theo Wolthekker.
Theo is het nieuwe jaar in stijl begonnen met een fraaie overwinning op Peter Slaman en is opgerukt naar de vijfde plaats. Hij wordt gevolgd door Henk van Bemmel die zich heeft hersteld van een slechte seizoenstart. Dit keer bond hij Johan Zwanepol aan de zegekar. In de B-groep is Peter na zijn nederlaag tegen Theo teruggevallen. Hij staat nog tweede, maar Jan van Spijker, die het volle punt scoorde tegen Jeppe Teensma, is zit hem op de hielen. Olaus Diebrink speelt weinig, maar sprokkelt steeds voldoende punten bij elkaar om de leiding te behouden.
De sensatie van deze competitie is op dit moment Frits Bosman. Hij versloeg in rap tempo Jan Duisterwinkel waardoor hij een ruime voorsprong in groep C heeft genomen en in de algemene rangschikking met een tiende plaats vrijwel alle B-spelers achter zich houdt. Arnout Wegerif is in deze groep gestegen naar de tweede plaats. Hij won zeer verdienstelijk van Kees Duisterwinkel.

Geschreven door: Frans van Doorn

Gepubliceerd: 25 december 2019

O, zit het zo!

Er zijn soms van die momenten dat je het ziet. Zeker in deze donkere dagen voor kerstmis focussen we ons op het vooruitzicht van wat meer licht. Hoe symbolisch is het dan wanneer één van de schakers halfverwege de avond toch wat meer duidelijkheid over zijn positie wil hebben en aan het juiste knopje draait. Ineens 50% meer licht op tafel! “O, zit het zo” reageert mijn tegenstandster die nu de geheimen van onze stelling ontsluiert. En jawel de ene goede zet na de andere. Ook naast me vindt Cees Hageman de juiste voortzetting. Na een goed opgezette aanval verslaat hij met een mooie combinatie Arnout Wegerif. En was dit extra licht ook niet het keerpunt in de partij van Lieuwe Boskma tegen Henk van Bemmel? Ineens blijkt dat Lieuwe na een slecht gespeelde opening (het Albin Countergambiet?) wel de kenmerken van de stelling door heeft en toch nog een remise uit het vuur sleept. Is hier onder het motto: “Meer licht geeft beter inzicht” spraken van positieve wedstrijdbeïnvloeding?

Nog voor het extra licht nieuwe inzichten kon verschaffen had JanWillem van der Kouwe al een gewonnen positie opgebouwd tegen de donkere stukken van Teije Smedinga en had Kees Duisterwinkel Klaas Wiersinga verslagen.

Op deze rustige schaakavond zo vlak voor het kerstfeest waren de hoog geklasseerden in een vredige stemming. Zo ze niet thuis wilde zijn zoals Tom Visser of deelnamen aan het “Chess-festival” in Groningen, Ruurd Kunnen, namen ze snel genoegen met remise. Dit gold voor Dick Dalmolen die speelde tegen Johan Zwanepol en Peter Slaman tegen Ale Bakker. Door deze resultaten blijft Tom Visser eerste op ruime afstand gevolgd door Dick en Ruurd. Peter Slaman kon door zijn remise de koppositie van Olaus Diebrink in de B poule (nog) niet overnemen.

Het zelfde gold voor Jan Pezij in de C poule die de afstand tot de koploper Frits Bosman niet kon verkleinen. Hij speelde gelijk tegen Jan Duisterwinkel.

Onder toeziend oog van onder meer de gebroeders Duisterwinkel, kwam toch nog het inzicht tot me; mat in twee. “O, zit het zo!”

 

Fijne kerstdagen en een voorspoedig Nieuwjaar!

 

Geschreven door: Ruurd Kunnen

Gepubliceerd: 18 december 2019

Roden 2 heeft tegen het op papier sterkere Haren&Oostermoer 1 zichzelf te kort gedaan met enkele grove blunders. Zo gaf Jan van Spijker aan bord 1 tegen Andreas Tasma zomaar een stuk cadeau en liet Olaus Diebrink met zelf nog genoeg tijd op de klok de in tijdnood verkerende Tim Schmidtke profiteren van een misser. En volkomen onverwacht maakte Ale Bakker een cruciale openingsfout die hem al snel deed verliezen. Ook Jan Duisterwinkel liet zich beetnemen in een bijna gelijkwaardige stelling.
Er vielen slechts twee remises te noteren. Aan bord 4 verweerde Arnold Meijster zich zeer verdienstelijk tegen Joris Spanjer en aan bord 6 weerstond Arend van der Burgh een aanval van Jesper Spanjer. Kortom een 1-5 nederlaag en voorlopig de rode lantaarn in de eerste klasse A.

De 13e ronde van de interne competitie bracht Tom Visser geluk en Ruurd Kunnen pech. Laatst genoemde won tegen Johan Zwanepol in het vroege middenspel een kwaliteit. Johan bleef echter actief tegenspel bieden waardoor de winst moeilijk was. In een chaotische tijdnoodfase die kort werd onderbroken omdat onreglementaire zetten waren gedaan, weigerde Ruurd een remiseaanbod om pal daarop een toren en de partij weg te geven. Tom Visser moest erg op zijn hoede zijn om zich een secuur spelende Jan Pezij van het lijf te houden. Het leek er een tijdje op dat Jan de veilige remisehaven zou bereiken, maar toch strandde het schip en kon Tom de partij naar zich toe trekken. Hij gaat nu stevig aan de leiding.
Dick Dalmolen staat weer alleen op de tweede plaats. Hij bleek zijn openingstheorie beter op orde te hebben dan Henk Kouwenberg en binnen anderhalf uur was het pleit beslecht. Dick is jaren niet zo goed op dreef geweest en heeft dit seizoen nog geen partij verloren.
Lieuwe Boskma wist het met een pion en een kwaliteit minder droog te houden tegen Peter Slaman. “Ik zie niets”, klaagde Lieuwe, maar hij was nog kien genoeg om een verdedigingslinie op te werpen waar Peter niet doorheen kon breken. Met deze remise behoudt Lieuwe de vierde plaats.
Olaus Diebrink heeft nog altijd de leiding in de B-Poule maar wordt op de hielen gezeten door Peter Slaman. Frits Bosman staat eerste in het klassement van de beste spelers in de C-poule. Hij wordt gevolgd door Jan Pezij maar Arnout Wegerif is Jan door winst op Jan Willem van der Kouwe tot op enkele punten genaderd. Vorige week ging het gerucht al dat Arnout meer gambiet wilde spelen en tegen Jan Willem offerde hij inderdaad zijn b-pion. We moeten hem in de gaten houden. De stelling was zo moeilijk geworden voor Jan Willem dat hij een paard weggaf. Dan had Theo Wolthekker zijn paarden beter gedresseerd. Met zijn zwarte cavalerie sprong hij door de stelling van Cees Hageman die uiteindelijk voor de keuze stond of mat gezet te worden of zijn dame te verliezen. Genoeg reden om onze paardenliefhebber de hand te schudden. En terwijl zijn handen over de stelling zweefden twijfelend over de beste zet, wist Kees Duisterwinkel een paard van Jannie Russchen te veroveren waarna hij met een overtuigende aanval het punt binnen kon slepen.
Voor Leen van der Heiden was het ploeteren voordat hij Bob van Maanen in het eindspel het nakijken gaf en nadat hij zich lange tijd goed had verdedigd moest Klaas Wiersinga de eer van de sterkste deze avond over laten aan Teije Smedinga.

Geschreven door: Frans van Doorn

Gepubliceerd: 11 december 2019

Adrie

 

Een avondje snelschaken samen met drie schakers uit Leek en één uit Haren geweldig toch! Vier en twintig mensen die in 10 minuten tijd een partij van enig niveau proberen te spelen, 10 minuten opperste concentratie en spanning. Is op hen het inzicht, zo'n 2000 jaar geleden, van de oude Griekse filosoof Plutarchus, van toepassing?: “Je lijdt niet onder wat je overkomt, maar onder je eigen oordeel daarover”. Later vervormd tot: “Always look on the bright side of life” (Monty Python) of “Tel je zegeningen” (mijn internist). Nu ja, deze “bemoedigende schouderklopjes” mogen dan misschien gelden voor een kunstenaar die lijdt aan depressies maar als vervent schaker is de leer van Plutarchus wel een erg simpel uitgangspunt.

 Als toeschouwend barkeeper raakte ik al spoedig in trance van het ritmische geluid van het indrukken der klokken. Een vlug deel (opening) gevolgd door een wat rustiger deel (middenspel) met als apotheose een zeer vlug deel in schaaktermen tijdnood genoemd.

Maar wat in een sonate niet het geval is, er zijn ook duidelijk vocale uitingen hoorbaar. Ontsteltenis bij het weggeven van een stuk tot een langdurige jammerklacht wanneer je ongewild van je dame wordt beroofd of in een gewonnen stelling door de vlag gaat. Maar ondanks of misschien ook wel dankzij dit leed blijven we gefascineerd door dit snelle spel met al zijn verrassende wendingen.

Hoe verrijkend is het niet om dit een keer als toeschouwer te beleven op een punt waar iedereen te samen komt: de bar. Daar worden de eerste emoties van vreugde, voldoening, afschuw, zelfverwijt en verbazing geventileerd onder de geneugte van een kopje koffie, een glas water of wijn en enkele hartige versnaperingen.

Het is vooral boeiend wanneer een partij niet geheel volgens de regels dreigt te verlopen. Zo zag ik Lieuwe Boskma en Jan van Spijker in de openingsfase van hun partij in snel tempo de klok in tikken. Een voor beide bekende opening leek mij. Laat ik maar eens een kijkje nemen. Ze bleven in hoog tempo de klok indrukken maar deze bleef voor beide partijen precies op vijf minuten staan. Hm, dat kan zo nog een latertje worden dus spreek ik de beide heren aan: “Sorry maar uh een saillant detail misschien. Is het jullie bedoeling dat de klok ook gaat lopen?” Beide moesten lachen en hervatte vol goede moed, maar in een wat rustiger tempo hun partij.

Na de vijfde ronde kwam Arnold Meijster opgetogen naar de bar terwijl ik de consumptielijst bijwerkte. “Ik zat naast Kees Duisterwinkel en die opende op een wel heel speciale wijze: Adrie”. Nu was mij bekend dat Kees nooit een hartstochtlijke schaakvluggeraar is geweest en graag deze manier van “gokken” wat aangenamer maakt door wat openingsexperimeten uit te proberen. Maar “Adrie”, kende ik nog niet. Wat glazig keek ik Arnold aan, “Adrie” hoe gaat die dan? “Nou gewoon” reageerde hij wat verbijsterd, “Adrie”. “Maar wat doet zwart dan?” Maakt niet uit e5 of d5. Dan speelt wit b4”. Het kwartje viel: a3, e5, b4 en daarna Lb2, “Ohhhh een soort Orangutan in de nahand” zei ik om mijn ego wat te masseren. Klinkt niet slecht. Misschien kunnen we deze vondst ook noemen naar de uitvinder ervan: “the Darkcorner Defense System”. Agendapunt voor de komende A.L.V.?

 Het zal de lezer waarschijnlijk niet verbazen dat Tom Visser (prima in vorm) met 7 punten uit 8 partijtjes, de blitzranglijst aanvoert en de Leekster schakers Pieter Doller en Jan-Arie Stokhorst de tweede en derde plaats bezetten. Arnold Meijster was met zijn vijfde plaats tevreden en had zijn openingskennis dankzij Kees weer wat aangevuld. Wat me wel wat pijn doet is de laatste plek van Kees die van zijn “Adrie” toch iets meer had verwacht. Zal Plutarcus hem nog kunnen troosten of kan hij dat alleen goed af. Ik denk het laatste.

Wat zijn we toch een gezellig clubje!