Geschreven door Ruurd Kunnen en Frans van Doorn

Gepubliceerd: 02 april 2019

Koplopers geven elkaar geen duimbreed toe, sommige achterblijvers gruwen van hun gemiste kansen en andere blijven zich laven aan de schoonheid van het schaakspel.

Het was een memorabele avond de eerste april 2019. 13 Partijen, 26 enthousiaste schakers, een jaar record waar Lieuwe bij zijn mededelingen even bij stil stond! De strijd op de borden kon daarna beginnen.

Het is ongemeen spannend aan de kop van het klassement. Wie wordt er kampioen? Wordt het Lieuwe Boskma, Ruurd Kunnen of Tom Visser, of weet Ward Romeijnders aan het eind van het seizoen, wanneer hij misschien weer tijd heeft om te spelen, de eerste plaats alsnog op te eisen?

De race om het clubkampioenschap is in de 24^e ronde onverminderd doorgegaan. Evenals in de 23^e ronde wonnen de drie koplopers, waardoor de stand ongewijzigd is gebleven. Lieuwe Boskma staat eerste met een kleine voorsprong op Ruurd Kunnen die weer iets voorstaat op Tom Visser. De rest van het veld volgt op ruime achterstand.

Lieuwe was tegen Henk van Bemmel slecht uit de opening gekomen. Henk dacht zelfs gewonnen te staan en sloeg daarom een remiseaanbod van Lieuwe af. Dat had hij beter niet kunnen doen, want Lieuwe nam het initiatief over en brak even later zegevierend door de verdediging van Henk heen. Ruurd had toen al gewonnen. Tegen Theo Wolthekker had hij een riskante variant gekozen die Theo volop gelegenheid tot een aanval gaf. Dat liet deze niet aan zich voorbijgaan. Ruurd hield zijn verdediging echter goed gesloten en sloeg met een effectieve centrumactie terug. Tom won van Ale die weliswaar een pion voor was komen te staan, maar weinig kon ondernemen. Een klein foutje was genoeg voor Tom om het volle punt binnen te halen.

Door deze nederlaag is Ale in de B-groep naar de tweede plaats gezakt, achter de niet-spelende Jan van Spijker. Jeppe Teensma staat derde door een zwaar bevochte winst op Jan Pezij die zich in het eindspel een kwaliteit liet afsnoepen. Bij de C-spelers heeft Jan Duisterwinkel zijn leidende positie versterkt. Zeer verrassend versloeg hij Dick Dalmolen die toen hij zijn aanval moest verzilveren het verkeerde stuk aanraakte. En aanraken is zetten, ook al is het een verliezende zet. Jan is nu opgeklommen naar de 7^e plaats in het klassement, een knappe prestatie.

Peter Slaman verweerde zich taai tegen Arnold Meijster. Hij worstelde zich, ondanks enige kleine onnauwkeurigheden, door een zeer goed gespeelde opening van Arnold heen. Arnold durfde een zijns inziens winnende variant niet aan waar hij notabene een half uur bedenktijd in had gestoken. Zijn koningsaanval liep vast en zijn dame stond ingesloten en zou een prooi voor een vijandige toren worden. Met deze sombere vooruitzichten gaf Arnold zomaar op. In de analyse maakte Peter duidelijk dat Arnold met twee ver opgerukte verbonden pionnen toch nog behoorlijk tegenspel kon bieden. Arnold bleef, toen Peter al naar huis was, achter met de stelling op het bord waar hij zijn winnende zet zou hebben gemist. Diverse schakers werden geraadpleegd en uiteindelijk wist Lieuwe aan te tonen dat de gemiste voortzetting toch niet winnend was. Misschien spreken Fritz of Stockfish hier het verlossende woord. En over Fritz gesproken. Frans van Doorn werd het slachtoffer van een ontketende Frits Bosman die met dodelijke precisie binnen 17 zetten Frans van het bord mepte. Niks gemiste kans, gewoon overklast.

Op de gang tref ik wel eens een collega schaker aan bij wie ik probeer te peilen hoe zijn positie op het bord zichtbaar is aan zijn blik. Zo trof ik een zorgelijk kijkende Arend aan, althans zo was mijn interpetatie. Deze werd bevestigd door zijn woorden: “Ik sta niet lekker”. Toen ik ging kijken zag ik een uiterst gecompliceerde stelling waarvan ik vond dat zijn tegenstander Mark Hoogendijk wat beter stond. Beide besloten al spoedig tot remise om de afschuw van een blunder niet te hoeven ervaren. Verder eindigden er nog twee partijen in remise namelijk die van Derk Holman tegen DirkJan Korenhof en Jan Willen van der Kouwe tegen Tije Smedinga in een mijns inziens gewonnen stelling voor JanWillem. Hij gaf als reden aan dat hij op low energy stand stond.

En Jannie dan. Altijd weer op avontuur verloor ze nu onnodig materiaal tegen Arnout Wegeriff die daarna de partij bekwaam afrondde. Zij was ongeveer gelijktijdig het slachtoffer van opportunisme als Theo Wolthekker zodat beide besloten nog wat partijtjes te spelen. Hierbij ontsluierde Theo op zeer elegante wijze een aantal mysteries van pionoffers en open lijnen. Voor hen die van de schoonheid van dit spel houden is verliezen immers niet erg.

Geschreven door Ruurd Kunnen

Gepubliceerd: 26 maart 2019

De interne competitie nadert de beslissende fase en het lijkt er voorlopig op dat de strijd om het kampioenschap gaat tussen Lieuwe Boskma, Ruurd Kunnen en Tom Visser. Alle drie wonnen in de 27e ronde. Lieuwe verspeelde in de opening tegen Ale Bakker liefst twee pionnen. Hij kon de druk op de stelling van Ale echter opvoeren en dat had uiteindelijk succes. Tom versloeg Jeppe Teensma in een regelmatige partij. Ruurd en Johan Zwanepol lieten het op een tijdnoodduel aankomen. Ruurd stond een pion voor, liet in een onbewaakt ogenblik een paard ongedekt staan, Johan profiteerde niet en werd toen uitgetikt. Ondanks zijn nederlaag tegen Lieuwe blijft Ale eerste bij de B-spelers. Arend van der Burgh viel in deze groep terug door een verrassende nederlaag tegen Teije Smedinga. Ook Mark Hoogendijk moest afhaken. Hij was niet opgewassen tegen Henk van Bemmel. Jan Duisterwinkel blijft de lijstaanvoerder in de C-klasse, maar Peter Slaman zit hem op de hielen. Hij versloeg Kees Duisterwinkel. Ook Cees Hageman is nog niet uitgeschakeld na winst op Arnout Wegerif en hetzelfde kan gezegd worden van Jan Pezij die ten koste van Henk Kouwenberg weer een stapje omhoog heeft gezet. Luuk Haze is na vele jaren weer aan het schaken geslagen. Hij trof het niet tegen Bob van Maanen die nog een maatje te groot was. Jan Willem van der Kouwe en Jannie Russchen speelden een spannende partij, die door Jan Willem werd gewonnen.

Geschreven door Jan van Spijker

Gepubliceerd: 24 maart 2019

Nadat het eerste thuis tegen Sissa met 1-7 ten onder ging, waarbij ik op het derde mocht invallen, speelden Arnold en ik afgelopen vrijdag al onze uitwedstrijd vooruit tegen Sissa 3. Omdat de Sissanen hun speellocatie in het Denksportcentrum slechts afhuren op de wedstrijdavond zelf, kwam mijn verzoek enigszins ongelegen. Waarop ik aanbood om de wedstrijd aan twee borden bij mij thuis op de 20e verdieping in de Tasmantoren te spelen, niet meer dan 500 meter van het DSC Jannes van der Wal gelegen. 

Aan de locatie heeft het niet gelegen dat we beiden onze match verloren. Ikzelf liep al snel continu achter de feiten aan omdat ik niet goed thuis ben in de variant van de Siciliaan die mijn tegenstander Writser Cleveringa op het bord zette. (Hij had de maandag ervoor aan bord 8 tegen Tom Visser als enige een punt aan Roden 1 moeten afstaan. ) Uiteindelijk wist ik het materieel nog gelijk te houden maar met maar liefst 2 dubbelpionnen duurde het niet lang voor de zwarte koning als een echte Pacman alles zou opsnoepen. Tijd om op te geven. 

Arnold had ( blijkt uit de analyse) een stelling bereikt waarin hij zelfs een tweede pion zou kunnen vóórkomen maar maakte een foute berekening en verloor tot zijn ontzetting zelfs zijn pluspion. In een complexe stelling met dame, toren en twee paarden elk, leek Arnold er goed uit te komen totdat een briljante paardzet van zwart een niet te vermijden verlies inluidde. Jammer, want zoals gezegd had er meer in gezeten.

Het is aan overige 4 van ons team om de stand weer recht trekken, dus zet hem op!

Geschreven door Ruurd Kunnen en Frans van Doorn

Gepubliceerd: 19 maart 2019

Roden 1 - Sissa 1 1-7. De nederlaag was ingecalculeerd, want Sissa steekt in de hoofdklasse A van de NOSBO-competitie met kop en schouders boven de rest uit. Uit de eerste 5 ronden had het 36½ punt behaald, wat afgerond neer komt op een score van 7-1. Twee keer hadden ze met 8-0 gewonnen. Dat wilden wij in elk geval niet laten gebeuren en daarom hadden we gekozen voor een tactische opstelling. Tom Visser die gewoonlijk op bord 4 speelt, zat voor deze ene keer op bord 8. En dat heeft gewerkt, want juist hij scoorde het enige Roder punt.
Hoe overtuigend de overwinning van Sissa ook lijkt, hij was geflatteerd. Wij hadden eigenlijk recht op een punt meer. In het beruchte laatste speeluur ging het echter tragisch mis bij Jeppe Teensma en Lieuwe Boskma. Jeppe had zich ingegraven tegen een tegenstander met bijna 500 ratingpunten meer en het was niet te zien hoe die de vesting van onze man kon breken. Totdat Jeppe plotseling, zonder aanwijsbare oorzaak, een belangrijke pion weggaf. Hoe kan zoiets gebeuren? Je denkt dat je een grootse prestatie gaat neerzetten, het kan haast niet meer misgaan, als je maar niet blundert en dan doe je het toch. Voer voor psychologen. In de nabespreking van de wedstrijd tegen Staunton had Lieuwe al geconcludeerd dat verlies voor een deel tussen de oren zit. Na deze bok was er voor Jeppe geen houden meer aan. Maar wat Lieuwe overkwam was zo mogelijk nog tragischer. Hij had in een dynamische partij steeds het evenwicht bewaard, stond zelfs iets beter, maar deed toen een koningszet waardoor hij in één zet mat kon worden gezet. Zelfmat noemen wij dat heel plastisch, of grafzet.
Jan van Spijker had de twijfelachtige eer te mogen invallen voor Ward Romeijnders. Hij speelde lang niet slecht en misschien heeft er meer ingezeten. In een Spanjaard leek hij goed stand te houden, maar heel langzaam kwamen er scheurtjes in het bouwwerk. Dat werden scheuren en gaten waardoor de tegenstander de stelling kon binnendringen met fatale gevolgen. Het verhaal van Henk van Bemmel lijkt wel wat op dat van Jan. Ook zijn partij leek lange tijd gelijk op te gaan, maar halverwege de avond kantelde hij in ons nadeel. Hoe het Menno is vergaan weet ik niet, maar het feit dat hij al gauw was vertrokken spreekt boekdelen. Zelf kreeg ik een onbekende, obscure zijvariant van de Caro Kan voorgeschoteld, die echter levensgevaarlijk bleek. Mijn loper f8 kon er niet meer uit, waardoor ook de toren op h8 was ingesloten. Het lukte om de dames te ruilen, maar helaas nam ik met het verkeerde stuk terug. Achteraf gezien was de juiste zet niet zo moeilijk, maar tijdens de partij heb ik er niet eens aan gedacht. Ook hier zat ‘t ‘m kennelijk tussen de oren (of juist niet) - zonder overtuiging gespeeld. Zoals het ging drongen de vijandelijke torens op de 7e rij binnen met de bekende gevolgen. Theo Wolthekker was het eerst klaar. Hij had een vorkje over het hoofd gezien.
Gelukkig hadden we bord 8 nog. Tom liet zich door al dit leed niet van de wijs brengen. Vanwege de tactische opstelling voelde hij een extra verantwoordelijkheid op zijn schouders drukken. De spanning steeg verder toen zijn tegenstander in een slechte stelling met nog maar weinig bedenktijd enorm handig bleek te kunnen opereren en de grootste dreigingen wist te keren. Tom had echter meerdere troeven in handen die hij bekwaam uitspeelde.

In de interne competitie ging het er wat rustiger aan toe. Aan de kop van het klassement veranderde er niets maar in de C-groep deed Jan Duisterwinkel goede zaken door Jan Pezij op waarde te kloppen. Hierdoor heeft hij de eerste plek in C-poule heroverd.
Met een voor hem bekende en goed bestudeerde opening was Arnold Meijster helemaal in zijn element tegen Dick Dalmolen. Arnold won een pion maar kwam net te kort voor de winst. Na een openingsfout van Arnout Wegerif leek Arend van der Burgh op de winst af te stevenen. Hij moest echter alle zeilen bij zetten om een gevaarlijke aanval van Arnout af te slaan. Dit deed Arend met verve en won na zware strijd de partij.
Kees Duisterwinkel profiteerde van zijn voordeel dat hij in de opening tegen Dirk-Jan Korenhof had opgebouwd en aan het bord van Frans van Doorn en Jan Willem van der Kouwe was te zien dat een aanval door het centrum soms heel gevaarlijk kan zijn en in dit geval winnend voor Frans.
Een hele curieuze stelling bracht Cees Hageman tegen Tije Smedinga op het bord. Drie stukken van Cees waren tot diep in de verdediging van Tije door gedrongen. Dat moest een keer succes hebben ondanks dat Tije zich taai verdedigde. Cees werd uiteindelijk beloond voor zijn gedurfd aanvallende spel. Onze nestor, Derk Holman kon het deze ronde niet bolwerken tegen Henk Kouwenberg die wel zijn uiterste best moest doen de partij naar zijn hand te zetten.

Geschreven door Frans van Doorn

Gepubliceerd: 05 maart 2019

Mijn opa kan de hele wereld aan.

Aan het begin van de speelavond van de 21^e ronde deelde onze wedstrijdleider Jan Duisterwinkel mee dat Ward Romeijnders spoedig weer vader wordt en voorlopig niet aanwezig is. Dit was voor Jan Spijker hét uitgelezen moment om ons te laten delen in het heugelijke feit dat hij voor het eerst opa was geworden. Tom Visser viel hem bij; dit geluk was ook hem wederom beschoren.

Ik moest onmiddellijk denken aan ons jeugdklasje van 11 kinderen eerder op de avond, waarvan de meesten het schaken van hun opa hebben geleerd en een enkeling bij uitzondering van zijn of haar vader. Zou deze begeerlijke vaardigheid erfelijk gezien een generatie overslaan? Ik weet het niet maar het is de moeite waard dit uit te zoeken. In ieder geval rust er op de schouders van beide opa's de verantwoordelijke taak hun kleinkinderen in te wijden in de magie van ons prachtige spel. Dit neemt niet weg dat van Ward als aanstaande vader van drie kinderen, ook wel iets mag worden verwacht.

In ieder geval deden de beide opa's het niet onverdienstelijk in de 21^e ronde.

Jan van Spijker vocht met Jan Duisterwinkel een verbeten duel uit wat Jan van Spijker wist te winnen. Daardoor bezet hij nu de tweede plaats in de B-groep op respectabele afstand van Ale Bakker. Jan Duisterwinkel echter, verloor de leiding in het C -klassement die hij wekenlang vast in handen leek te hebben. Jan Pezij heeft nu de eerste plaats bij de C-spelers overgenomen na winst op Frans van Doorn die te snel zijn stellingsvoordeel wilde verzilveren. Dit wist Jan zeer goed te weerleggen.

Tom Visser moest het opnemen tegen Dick Dalmolen die de laatste weken goed in vorm is. Tom wist enig voordeel te behalen maar kon dit in het eindspel niet omzetten in winst. Omstanders meenden dat Dick in het middenspel een kans op een beter resultaat had laten liggen, maar remise was een terechte uitslag.

Aan kop blijft het stuivertje wisselen. Had Ward Romeijnders in de 20^e ronde de koppositie heroverd op Lieuwe Boskma, in de 21^e ronde kwam Lieuwe weer op kop. Hij speelde remise tegen Ruurd Kunnen in een moeilijke Indische partij. Lieuwe veroverde een pion en het initiatief, maar Ruurd vond een solide weg naar remise.

Het hoogtepunt van de avond was de overwinning van Theo Wolthekker op Johan Zwanepol. Zoals inmiddels bekend wordt verondersteld is Theo een grillige speler die mooie winstpartijen afwisselt met troosteloze nederlagen. Johan meende dat hij beter had gestaan, maar een kansrijke voortzetting had gemist. Na deze fout kreeg Theo de partij in zijn greep, buitte handig en goed rekenend zijn voordeel uit. Een dreigende promotie van zijn witte c pion besliste de partij.

En wat is er toch met Jannie aan de hand? Haar prachtige aanval op de witte koningsvleugel van DirkJan kon ze afronden met materiaalwinst van twee torens tegen een paard. Nu verloor ze materiaal en haar partij, overigens na sterke verdedigende zetten van DirkJan. Toen ze dit na de partij zag bleef ze daar emotioneel uiterst stabiel onder. Waar anderen, zoals ik, zich kunnen opwinden over een strategisch danwel tactisch minder sterke zet of het weggeven van een pion, blijft Jannie stoicijns onder haar gemiste kansen. Een mooi voorbeeld van kunnen relativeren.

Jeppe bleek weer goed op dreef tegen Cees Hageman. Met wit leverde Jeppe's aanval al snel stukwinst op en kon hij de gaten die in de stelling van Cees waren ontstaan spoedig benutten voor een mataanval.

Jan Willem van der Kouwe speelde een sterke partij tegen Henk Kouwenberg die met twee pionnen minder het eindspel in ging. Door een handige manoeuvre wist Henk zich met eeuwig schaak een half punt eigen te maken.

Met wit had Mark Hoogendijk een duidelijk ruimtelijk voordeel weten te bereiken tegen Peter Slaman. Hij bood in een betere stelling remise aan. Bij nadere analyse bleek dat hij mogelijk winstkansen had.

Een goede prestatie leverde Frits Bosman door na een lange laveer partij met zwart Arend van der Burgh op remise te houden. De goede prestaties dit seizoen van Kees Duisterwinkel waren voor Teije Smedinga een reden er eens extra goed voor te gaan zitten. Hij wist een veel steviger stelling op te bouwen en sneed al spoedig door de verdediging van Kees heen.

Het was weer een interessante ronde die me ook weer confronteerde met de genoegens van ouder zijn, namelijk grootouder worden.

Geschreven door Jan Duisterwinkel

Gepubliceerd: 27 februari 2019

We vertrokken met zijn drieën (Ale, Arnold en Jan D) naar Stadskanaal om de resterende partijen tegen JHKRuit te spelen. Jan van S, Arend en Olaus hadden vooruit gespeeld en hadden 1 punt gescoord (Jan van S), waarbij Arend zich had opgeofferd op bord 1 tegen een speler van meer dan 2000 rating. We moesten dus flink aan de bak om de koploper van de poule nog wat punten af te snoepen. In de auto had Jan al gezegd dat we niet te makkelijk remise moesten aanbieden of accepteren, omdat het anders moeilijk zou worden om tenminste nog gelijk te kunnen eindigen.

Het begon allemaal wat rommelig. Arnold had zijn twijfels of zijn klok wel goed ingesteld stond omdat deze wat raar gedrag vertoonde. Jan kwam er pas om 20:15 u achter dat  zijn klok nog niet in gang gezet was en de klok van Ale bleek fout ingesteld te zijn, Ale kreeg slechts 20 seconden per zet erbij, zijn tegenstander 30. Daar kwam hij pas achter nadat de partij al gespeeld was.

Om de tegenstanders wat uit de concentratie te brengen had Jan een bloempot van de vensterbank gestoten die met luid kabaal op de grond viel. Dit had echter een averechts effect, de eigen spelers waren hier meer door van slag dan de thuisploeg. Onze tegenstanders hadden alle drie een forse rating. Jan kwam slecht uit de Siciliaanse opening en kwam aardig onder druk te staan. Toch wist hij zich daar langzaam uit te redden en wist de koningsstelling van de tegenstander open te breken. Omdat er toch aan beide kanten dreiging overbleef en de tegenstander een kleine 200 rating meer had bood Jan rond 21:15u, tegen de afspraak in, remise aan wat na enig nadenken geaccepteerd werd.

Een kwartier later kreeg Ale een remise aangeboden en accepteerde hij deze ook, in een op het oog remise-achtige stelling. Alle ogen waren nu gericht op Arnold. Als hij zou winnen zou het nog een gelijkspel worden. Hij stond er ook iets beter voor maar het duurde nog de hele avond voor de beslissing viel. Door een iets onnauwkeurige torenzet kwam hij wat slechter te staan en na een stukoffer van zijn tegenstander dreigde deze met 1 van de 2 half doorgebroken pionnen te promoveren. Toen kon Arnold alleen nog maar de derde remise accepteren (volgens analyse later op de computer was dit ook wel een terechte uitslag).

Al met al helemaal geen slecht resultaat. Of, zoals Jan van Spijker in de whatsapp aangaf, "Een minimaal verlies tegen de koploper".

Geschreven door Frans van Doorn

Gepubliceerd: 27 februari 2019

Ward Romeijnders is weer koploper.

Na zo'n schitterende voorjaarsdag zou je toch denken dat de meeste pensioen gerechtigde schakers liever op reis gaan dan achter het schaakbord zitten, maar niets was minder waar. Behalve twee spelers van het tweede team die de volgende dag een uitwedstrijd in Stadskanaal moesten spelen, een ziekmelding en één schaker die wel op reis was, was iedereen present voor de 20^e ronde van de interne competitie. En er gebeurde genoeg. De eerste plaats is weer in handen Ward Romeijnders, die enkele weken afwezig was. Hij wist op overtuigende wijze zijn koppositie te heroveren. Tegen een zoals altijd aanvallend spelende Theo Wolthekker, weerlegde hij diens pionoffer in de opening en profiteerde daarna optimaal van zijn stellingsvoordeel. Ward werd op het laatst nog even in het zadel geholpen door een verkeerde paardzet van Theo maar toen was de situatie al kritiek.

Koploper Lieuwe Boskma kwam niet verder dan remise tegen Dick Dalmolen die zich zeer goed weerde in een moeilijk eindspel. Nadat Dik remise had aangeboden wilde Lieuwe nog proberen een klein stellingsvoordeel uit te buiten maar zag al spoedig in dat er niet meer in zat dan een puntendeling. Een paar zetten later bood Lieuwe zelf remise aan. Hij staat nu op de tweede plaats.

Met nauwkeurig spel wist Johan Zwanenpol zijn goed opgebouwde stelling tegen Arend van der Burgh in winst om te zetten. Arend wist zich met enkele tactische dreigingen een tijd goed te verdedigen maar Johan vergiste zich niet en bekroonde zijn aanval met succes. Zonder zelf te spelen blijft Ale Bakker met zijn zesde plaats in de ranglijst de beste B-speler en is Jan Duisterwinkel met zijn 12^e plaats nog altijd de sterkste C-speler.

Op overtuigende wijze wist Jan Pezij de opstomende Kees Duisterwinkel te verslaan. Kees speelt de laatste tijd sterk, maar moest nu toch ondervinden dat Jan in één seizoen tijd niet zo maar zijn K.N.S.B. rating met 105 punten heeft verrijkt.

Cees Hageman deed in een aangenomen damegambied met wit een verkeerde damezet tegen Frans van Doorn. Cees kon na 12 zetten kiezen tussen herhaling van zetten of een slechte stelling en koos voor het eerste.

Onze nieuwkomer Luuk Haze liet tegen Jan Willem van der Kouwe een gelijkstaand eindspel uit zijn handen glippen. Maar met wat meer ervaring zal dit in de toekomst niet meer gebeuren.

Bob van Maanen was dit keer niet opgewassen Tije Smedinga. In een aanvallend gespeelde partij was Henk Kouwenberg met de zwarte stukken Arnout Wegerif de baas en Jannie wist lang stand te houden tegen Menno Keizer maar werd na een blunder die haar de dame kostte, snel mat gezet.

Geschreven door Ruurd Kunnen

Gepubliceerd: 19 februari 2019

Het was een rustige maandagavond in de krokusvakantie. In het Trefpunt speelden 19 mannen en één vrouw de 19e ronde van de interne competitie. De topdrie was afwezig, dus veel verschuivingen in de stand hoefden niet verwacht te worden. En zo geschiedde. Ruurd Kunnen maakte van de gelegenheid gebruik om aan te sluiten bij de achtervolgers van klassementsleider Lieuwe Boskma. Hij verzilverde in het eindspel tegen Arnold Meijster de pion die hij in de opening had veroverd. Een paar weken geleden stond Arnold ver voor in de B-groep, maar inmiddels is hij gezakt naar de vierde plek. Ale Bakker gaat nu aan leiding. Hij heeft zijn voorsprong uitgebreid door een fraaie winst op Theo Wolthekker. Zijn stijl getrouw zette Theo alles op de koningsaanval, maar Ale verdedigde creatief en won door mat. Mark Hoogendijk komt in deze groep langzaam bovendrijven. Hij speelde remise met Jeppe Teensma.
De partij tussen Ale en Theo had deze avond het meest bekijks, maar er was nog een hoogtepunt. Ook Jannie Russchen slaagde erin haar tegenstander Bob van Maanen schaakmat te zetten. De strijd om de rode lantaren is door deze uitslag weer open.
In de C-groep zag Jan Duisterwinkel zijn ruime voorsprong slinken. Jan verloor tamelijk kansloos van Henk van Bemmel terwijl zijn achtervolgers Peter Slaman, Kees Duisterwinkel en Frits Bosman wonnen. De partij tussen Peter en Menno Keizer leek een tijdlang gelijk op te gaan, maar Peter kreeg toch de overhand. Op het eind kon hij op verschillende manieren winnen, maar Menno had het wel gezien en gaf op. Kees Duisterwinkel speelde een krachtige partij tegen Henk Kouwenberg en Frits Bosman versloeg Teije Smedinga. Jan Willem van der Kouwe en Arnout Wegerif speelden remise, waar beide wel tevreden mee leken te zijn. Frans van Doorn zakte weg door een nederlaag tegen Dick Dalmolen, die bezig is met een opmars naar een plaats op de ranglijst waar hij thuishoort.

Geschreven door Ruurd Kunnen en Frans van Doorn

Gepubliceerd: 13 februari 2019

Roden 1 heeft de wedstrijd tegen het Groningse Staunton met ruime cijfers verloren. In het Trefpunt moesten wij met 1½-6½ het hoofd buigen. De nederlaag kwam niet onverwacht. Het ratingverschil was aan bijna alle borden groot, namelijk zo’n 130-250 punten. Alleen aan bord 5 waren de krachtverhoudingen ongeveer gelijk en Henk van Bemmel speelde hier dan ook remise. Ward Romeijnders en Ruurd Kunnen hielden de topborden van Staunton in bedwang. De andere vijf partijen gingen ondanks taai verzet verloren.
In de volgende ronde is SISSA de tegenstander. Dit team is nog sterker dan Staunton, zodat wij voor de zekerheid maar een nederlaag incalculeren. In de laatste ronde spelen wij in Winschoten tegen Van der Linde. Om van de onderste plaats af te komen, zal die wedstrijd moeten worden gewonnen.
In de interne competitie toonde Ale Bakker zijn goede vorm. Hij speelde remise tegen Arnold Meijster en blijft leider van de B-groep. In het algemene klassement staat hij op een zeer respectabele 7e plaats, op de voet gevolgd door Arnold. Bij de C-spelers liet Jan Duisterwinkel weer overtuigend zien waarom hij met zijn 11e plaats ver boven de anderen staat. Hij weerlegde met zeer nauwkeurig spel een paardoffer van zijn naaste concurrent Frans van Doorn en won de partij.
Leen van der Heide wist met geduld en goed zijn kansen afwachtend DirkJan Korenhof te verslaan. Derk Holman vergiste zich, verloor een stuk en de partij tegen Arnout Wegerif en aan het bord van Kees Duisterwinkel moest Jan Willem van der Kouwe ervaren hoe het is om door een pion mat gezet te worden. Zoals meestal bouwde Jannie Russchen, dit maal met de zwarte stukken tegen Henk Kouwenberg, een goede stelling op maar halverwege de partij verloor ze in een combinatie haar dame en de partij. Tenslotte leverde Cees Hageman een goede prestatie door Peter Slaman op remise te houden.

Geschreven door Frans van Doorn

Gepubliceerd: 08 februari 2019

Als vervolg op mijn twee eerdere verslagen van onze deelname aan het Boertjes Wood Schaaktoernooi in Balkbrug volgt hier deel III. De eerste twee delen staan op onze Website onder de titels: “Met Menno de Boer op” en “Met zijn allen de Boer op”

Terug in Balkbrug.

“Goede morgen dames en heren in Nederland in oost en west, op zee of waar ook ter wereld; dit is “Het Trefpunt” te Balkbrug waar zo dadelijk voor de 33^e keer het Boertjes Wood Schaaktoernooi zijn beslag zal krijgen”. Zo verwelkomde Douwe Boersma ons met een knipoog naar oud sportverslaggever Dick van Rijn.

Ik voelde me weer kindveilig thuis alsof ik op zondag middag naar het ”Radioprentenboek” of een interland tegen de “Rode Duivels” zat te luisteren, nippend aan mijn warme chocolade melk, gekluisterd aan ons kleine, met twee ECC 83 electronen buizen uitgeruste bakkelieten toestelletje van voor de oorlog. Ons contact met “Waar ook ter wereld” dat door de Duitse bezetter was verboden had dit verbod onder de houten zoldervloer overleefd. Al bij binnenkomst kreeg ik dat vertrouwde beeld van vroeger. De tafel waar we ons moesten aanmelden werd bemand (tegenwoordig bemenst) door twee dames die onze namen op de inschrijflijsten, gelegen tussen de breiwerkjes en enige kleurijke romannetjes uit de Bouquet reeks, opzochten en afvinkten en één heer, zonder hobby attributen, die het inschrijfgeld in een metalen geldkist veilig stelden. Er melden zich 76 spelers en speelsters aan.

Nadat de heer Boersma ons precies had verteld waar we de firma Wood konden vinden gaf hij het woord aan de kersverse wethouder Martijn Breukelman. Deze had zojuist het startsein gegeven voor een judotoernooi en memoreerde dat ook het schaken hem als wethouder van sportzaken in de greep hield. Wel verzekerde hij een veilige beginzet aan bord 1 te doen en dat er geen stukken door de zaal zouden vliegen.

Jan en Kees Duisterwinkel waren met mij afgereist naar Balkbrug waar we ook Arend van der Burgh en Dirk Jan Korenhof aantroffen. Jan was ingedeeld in poule 10, Arend in 11 en Dirkjan en ik smaakte het genoegen om elkaar in poule 13 te bestrijden. Kees speelde in poule 15. Iedere poule bestaat uit 4 spelers met ongeveer gelijke rating. Het speel tempo is precies 1 uur per persoon per partij, een voor mij geriefelijk speeltempo.

De resultaten waren in zijn geheel wat minder dan vorig jaar, maar nummer 1 worden in poule 13 met 2 gelukkige overwinningen paste wel in dit decor. Kees Duisterwinkel viel ook in de prijzen en mocht net als ik een loden schaakstuk op een houten sokkel van de firma Wood in ontvangst nemen. Ik had het geluk in het bezit te komenvan een stevig paard dat zijn sokkel reeds had verlaten door Woods toegevoegde lijmkracht te overwinnen.

Net als vorig jaar ging ik weer met blij gemoed met Jan en Kees terug naar huis. Tenslotte had Maurice van Mourik een ras echte Hagenees weer de beker gewonnen en zo de eer van mijn geboortestad hoog gehouden.