Koplopers blijven winnen
- Geschreven door: Frans van Doorn
Koplopers blijven winnen.
In de 26e ronde van de interne competitie gaven de koplopers elkaar, zij het na zware strijd, niets toe.
In een meeslepend tijdnood duel wist Lieuwe Boskma, Johan Zwanenpol te verslaan maar dit had ook andersom kunnen zijn na een fout van Lieuwe die weer eens een gevecht tegen de klok moest leveren. Ook de nummer 2 van het klassement Ruurd Kunnen kwam na een positioneel sterk gespeelde opening goed weg tegen Henk van Bemmel toen hij een onnauwkeurigheid beging. Henk strafte de fout van Ruurd echter niet af en verloor.
Zo blijft Lieuwe de koploper op de voet gevolgd door Ruurd. Tom Visser was met vakantie en zag zijn afstand naar de top weer wat groter worden.
Door een wat gelukkige overwinning op Jan Duisterwinkel is Arend van der Burgh met zijn 8e plaats de best geplaatste speler van de B poule, Ale Bakker, dicht genaderd. In een duister ogenblik dacht Jan middels een loperoffer de zwarte koning in grote problemen te brengen maar hij had zich verrekend. Dit kostte hem nog een paard en uiteindelijk de partij. Hierdoor is hij gezakt naar een 13e plaats op grote afstand van de beste speler uit de C-poule, Peter Slaman. Peter wist met de witte stukken met een verdienstelijke remise, Theo Wolthekker in toom te houden.
Met maar liefst twee pionnen meer moest Tije Smedinga tegen Arnout Wegerif toch nog genoegen nemen met remise. Arnout slaagde erin met zijn loper en koning de twee pionnen volledig vast te zetten. Bob van Maanen liet het, na een veel belovende opening, toch nog afweten tegen Henk Kouwenberg die zich overigens geduldig verdedigde.
Het was weer een soort bestek-trauma wat Jannie Russchen doorstond. Tot twee keer toe wist een zwarte pion van Jan Pezij twee lichte stukken van haar te “vorken” en dan is consumptie verzekerd. Jan won danook met overmacht.
Met de zwarte stukken kwam Dick Dalmolen na wat te opportunistisch spel van Cees Hageman in het middenspel steeds beter te staan en won verdiend.
Tenslotte verzuimde Frans tot twee keer toe een winnende stelling tegen Kees Duisterwinkel te verzilveren en mocht aan het eind van een zeer boeiende en ingewikkelde partij nog tevreden zijn met remise.
Drie dames....pat
- Geschreven door: Frans van Doorn
Drie dames…..pat.
Meneeeer, ik kan geen zet meer doen, heb ik nu verloren? Ik had het al gezien, de hebzucht had het inzicht weer eens aan de kant geschoven. Daar zat ze met haar enige stuk omringd door de vijandige koning en drie dames waarvan er twee een verleden als vrijpion hadden gekend. Dat had hij in ieder geval wel opgestoken van onze schaaklessen, maar het begrip pat bleef nog achter de horizon van zijn bewustzijn. Reste hem nog mijn slechtnieuws gesprek: “Het is remise. Je hebt geen schaak gegeven en door de laatste promotie kan je tegenstandster geen zet meer doen”.
Haar vreugde uiting “Oeps” stond in schril contrast met de ontzetting op zijn gezicht. Gelukkig kon moeder hem meer troost bieden dan zijn drie dames op het schaakbord.
Het Bassischolen Schaakkampioenschap van afgelopen zaterdagmiddag 13 april in de basisschool de Eskampen kenden veel van dit soort ontroerende momenten. Waren het niet dit soort voorbeelden van te gretig zetten doen, dan was het zeker de sportiviteit waarmee alle kinderen hun partijen speelden. Bij vergissingen of meningsverschillen hoefde je als tafelheer meestal niets te doen, de kinderen losten het zelf op. En na de partijen zetten ze zelf de stukken weer netjes op het bord.
De spaarzame momenten dat er wel bemiddeld moest worden, was ingeval van gebrek aan kennis.
Het eerste zeer getalenteerde viertal van de basisscholencombinatie “de Eskampen/'t Spectrum, won alle 7 ronden. Het werd met 14 wedstrijdpunten en met 25,5 bordpunten overtuigend winnaar en kan zich de basischolen schaakkampioen 2019 van de gemeente Noordenveld noemen.
Het eerste team van de regerend kampioen de Poolster werd nu zeer verdienstelijk tweede met 10 wedstrijdpunten en 20 bordpunten. De grote verrassing van dit toernooi was het 5e team van de Eskampen/'t Spectrum dat met 9 wedstrijdpunten en 14,5 bordpunten de 3e plaats opeiste.
Ja, ze kwamen maar liefst met vijf teams opdagen en de Poolster met vier. De Hoeksteen en de Hekakker uit Norg deden met twee teams aan dit kampioenschap mee, dat mede door de grote inzet van de organiserende school een echt schaakfeest was.
Ruurd blijft in het spoor van Lieuwe.
- Geschreven door: Frans van Doorn
Ruurd blijft goed volgen.
In de 25e ronde van de interne competitie waar we ons weer op een hoge opkomst konden verheugen, deed Lieuwe Boskma goede zaken. In een vakkundig gespeeld eindspel troefde hij met de zwarte stukken Jan Duisterwinkel af die overigens zeer goed partij bood. Hij liet weer eens zien dat hij als hoogst geplaatste speler van de C-poule niet zomaar op de 9e plaats van de ranglijst staat.
In een spectaculaire partij tegen Henk van Bemmel waar winst en verlies per zet mogelijk was, moest Tom Visser na een enerverend tijdnood duel berusten in remise waar hij gezien het verloop van de partij uiteindelijk goed mee weg kwam. Hij staat nu op de derde plaats maar ziet de afstand op de koploper groter worden.
Het is altijd spijtig als je tegenstander na de partij even heel snel laat zien hoe je minimaal remise had kunnen maken in plaats van te verliezen. Dit overkwam Jan van Spijker tegen Ruurd Kunnen.
Er was ook een hele gelukkige schaker deze avond namelijk Ale Bakker. Zijn tegenstander Cees Hageman overzag in het middenspel “Een mat in twee zetten”, gaf vervolgens een toren weg en moest al snel enigszins gedesillusioneerd opgeven. De één zijn geluk kan de ander zijn pech zijn of omgekeerd. Door deze meevaller blijf Ale met zijn 7e plaats nog altijd de best geplaatste speler van de B-poule.
Theo Wolthekker wist geheel op eigen wijze; dus open lijnen mede verzoorzaakt door zijn tochtige pionnen stelling, de koning van Jeppe Teensma onder grote druk te zetten en uiteindelijk moest Jeppe de vlag strijken.
De grote verassing deze avond was de winst van Arend van der Burgh. Met de zwarte stukken wist hij goed te profiteren van een fout van Dick Dalmolen, een knappe prestatie die Arend een 12e plaats in het klassement oplevert.
Johan Zwanepol wist zijn stellingsvoordeel tegen Peter Slaman na een lange positionele strijd, in winst om te zetten. Jan Willem van der Kouwe vergiste zich in zijn partij tegen Bob van Maanen en gaf zomaar stukken weg. Soms kun je je avond niet hebben. Dit gold ook voor Jannie Russchen die al spoedig na haar snelle verlies tegen Kees Duisterwinkel de gezelligheid van de bar kon opzoeken. En ook Derk Holman greep lelijk mis na zich goed verdedigd te hebben tegen een aanvallend spelende Frits Bosman.
Henk Kouwenberg wist een sterke vrijpion te creeëren en won op knappe wijze van DirkJan Korenhof. En Frans van Doorn kon eindelijk met het nodige geduld tegen Teije Smedinga een betere stelling tot winst voeren.
Tot slot was de partij van Jan Pezij tegen Mark Hoogendijk een uiterst interessant positioneel schouwspel. Lang bleven alle stukken op het bord werden de verwikkelingen steeds gecompliceerder. Tegen 11 uur besloten beide spelers met het zweet op het voorhoofd tot remise.
Kwakkeleinde van kwakkelseizoen
- Geschreven door: Ruurd Kunnen
Het is ons eerste team niet gelukt de laatste plaats van de hoofdklasse A van de NOSBO-competitie te verlaten. In Winschoten werd het tegen Van der Linde een 4½-3½ nederlaag. Van der Linde werd door die uitslag derde en haalde opgelucht adem, want bij een gelijkspel zou het team vierde zijn geworden achter Leek.
De wedstrijd was goed begonnen doordat Henk van Bemmel en Theo Wolthekker snel wonnen. Daarna verloren Jeppe Teensma, Menno Keizer en Jan van Spijker en speelde Lieuwe Boskma remise. Verlies van Ruurd Kunnen bezegelde de overwinning van Van der Linde. Tom Visser won als laatste en bracht de eindstand op 3½-4½.
Een gelijk spel heeft er voor Roden wel degelijk ingezeten. Maar zoals vaker dit seizoen, ging het in het laatste uur mis. Liefst drie keer hebben we met het kleinst mogelijke verschil verloren. Als de eindstand zou worden opgemaakt aan de hand van de bordpunten in plaats van de matchpunten, zouden we ten minste zevende zijn worden.
Er vindt dit seizoen geen degradatie plaats. Het eerste krijgt volgend seizoen dus een herkansing. Een beetje meer zelfverzekerdheid en hardheid in de slotfase kan veel punten opleveren.
Geen duimbreed
- Geschreven door: Ruurd Kunnen en Frans van Doorn
Koplopers geven elkaar geen duimbreed toe, sommige achterblijvers gruwen van hun gemiste kansen en andere blijven zich laven aan de schoonheid van het schaakspel.
Het was een memorabele avond de eerste april 2019. 13 Partijen, 26 enthousiaste schakers, een jaar record waar Lieuwe bij zijn mededelingen even bij stil stond! De strijd op de borden kon daarna beginnen.
Het is ongemeen spannend aan de kop van het klassement. Wie wordt er kampioen? Wordt het Lieuwe Boskma, Ruurd Kunnen of Tom Visser, of weet Ward Romeijnders aan het eind van het seizoen, wanneer hij misschien weer tijd heeft om te spelen, de eerste plaats alsnog op te eisen?
De race om het clubkampioenschap is in de 24e ronde onverminderd doorgegaan. Evenals in de 23e ronde wonnen de drie koplopers, waardoor de stand ongewijzigd is gebleven. Lieuwe Boskma staat eerste met een kleine voorsprong op Ruurd Kunnen die weer iets voorstaat op Tom Visser. De rest van het veld volgt op ruime achterstand.
Lieuwe was tegen Henk van Bemmel slecht uit de opening gekomen. Henk dacht zelfs gewonnen te staan en sloeg daarom een remiseaanbod van Lieuwe af. Dat had hij beter niet kunnen doen, want Lieuwe nam het initiatief over en brak even later zegevierend door de verdediging van Henk heen. Ruurd had toen al gewonnen. Tegen Theo Wolthekker had hij een riskante variant gekozen die Theo volop gelegenheid tot een aanval gaf. Dat liet deze niet aan zich voorbijgaan. Ruurd hield zijn verdediging echter goed gesloten en sloeg met een effectieve centrumactie terug. Tom won van Ale die weliswaar een pion voor was komen te staan, maar weinig kon ondernemen. Een klein foutje was genoeg voor Tom om het volle punt binnen te halen.
Door deze nederlaag is Ale in de B-groep naar de tweede plaats gezakt, achter de niet-spelende Jan van Spijker. Jeppe Teensma staat derde door een zwaar bevochte winst op Jan Pezij die zich in het eindspel een kwaliteit liet afsnoepen. Bij de C-spelers heeft Jan Duisterwinkel zijn leidende positie versterkt. Zeer verrassend versloeg hij Dick Dalmolen die toen hij zijn aanval moest verzilveren het verkeerde stuk aanraakte. En aanraken is zetten, ook al is het een verliezende zet. Jan is nu opgeklommen naar de 7e plaats in het klassement, een knappe prestatie.
Peter Slaman verweerde zich taai tegen Arnold Meijster. Hij worstelde zich, ondanks enige kleine onnauwkeurigheden, door een zeer goed gespeelde opening van Arnold heen. Arnold durfde een zijns inziens winnende variant niet aan waar hij notabene een half uur bedenktijd in had gestoken. Zijn koningsaanval liep vast en zijn dame stond ingesloten en zou een prooi voor een vijandige toren worden. Met deze sombere vooruitzichten gaf Arnold zomaar op. In de analyse maakte Peter duidelijk dat Arnold met twee ver opgerukte verbonden pionnen toch nog behoorlijk tegenspel kon bieden. Arnold bleef, toen Peter al naar huis was, achter met de stelling op het bord waar hij zijn winnende zet zou hebben gemist. Diverse schakers werden geraadpleegd en uiteindelijk wist Lieuwe aan te tonen dat de gemiste voortzetting toch niet winnend was. Misschien spreken Fritz of Stockfish hier het verlossende woord. En over Fritz gesproken. Frans van Doorn werd het slachtoffer van een ontketende Frits Bosman die met dodelijke precisie binnen 17 zetten Frans van het bord mepte. Niks gemiste kans, gewoon overklast.
Op de gang tref ik wel eens een collega schaker aan bij wie ik probeer te peilen hoe zijn positie op het bord zichtbaar is aan zijn blik. Zo trof ik een zorgelijk kijkende Arend aan, althans zo was mijn interpetatie. Deze werd bevestigd door zijn woorden: “Ik sta niet lekker”. Toen ik ging kijken zag ik een uiterst gecompliceerde stelling waarvan ik vond dat zijn tegenstander Mark Hoogendijk wat beter stond. Beide besloten al spoedig tot remise om de afschuw van een blunder niet te hoeven ervaren. Verder eindigden er nog twee partijen in remise namelijk die van Derk Holman tegen DirkJan Korenhof en Jan Willen van der Kouwe tegen Tije Smedinga in een mijns inziens gewonnen stelling voor JanWillem. Hij gaf als reden aan dat hij op low energy stand stond.
En Jannie dan. Altijd weer op avontuur verloor ze nu onnodig materiaal tegen Arnout Wegeriff die daarna de partij bekwaam afrondde. Zij was ongeveer gelijktijdig het slachtoffer van opportunisme als Theo Wolthekker zodat beide besloten nog wat partijtjes te spelen. Hierbij ontsluierde Theo op zeer elegante wijze een aantal mysteries van pionoffers en open lijnen. Voor hen die van de schoonheid van dit spel houden is verliezen immers niet erg.
De beslissende fase breekt aan
- Geschreven door: Ruurd Kunnen
De interne competitie nadert de beslissende fase en het lijkt er voorlopig op dat de strijd om het kampioenschap gaat tussen Lieuwe Boskma, Ruurd Kunnen en Tom Visser. Alle drie wonnen in de 27e ronde. Lieuwe verspeelde in de opening tegen Ale Bakker liefst twee pionnen. Hij kon de druk op de stelling van Ale echter opvoeren en dat had uiteindelijk succes. Tom versloeg Jeppe Teensma in een regelmatige partij. Ruurd en Johan Zwanepol lieten het op een tijdnoodduel aankomen. Ruurd stond een pion voor, liet in een onbewaakt ogenblik een paard ongedekt staan, Johan profiteerde niet en werd toen uitgetikt. Ondanks zijn nederlaag tegen Lieuwe blijft Ale eerste bij de B-spelers. Arend van der Burgh viel in deze groep terug door een verrassende nederlaag tegen Teije Smedinga. Ook Mark Hoogendijk moest afhaken. Hij was niet opgewassen tegen Henk van Bemmel. Jan Duisterwinkel blijft de lijstaanvoerder in de C-klasse, maar Peter Slaman zit hem op de hielen. Hij versloeg Kees Duisterwinkel. Ook Cees Hageman is nog niet uitgeschakeld na winst op Arnout Wegerif en hetzelfde kan gezegd worden van Jan Pezij die ten koste van Henk Kouwenberg weer een stapje omhoog heeft gezet. Luuk Haze is na vele jaren weer aan het schaken geslagen. Hij trof het niet tegen Bob van Maanen die nog een maatje te groot was. Jan Willem van der Kouwe en Jannie Russchen speelden een spannende partij, die door Jan Willem werd gewonnen.
Schaken op niveau
- Geschreven door: Jan van Spijker
Nadat het eerste thuis tegen Sissa met 1-7 ten onder ging, waarbij ik op het derde mocht invallen, speelden Arnold en ik afgelopen vrijdag al onze uitwedstrijd vooruit tegen Sissa 3. Omdat de Sissanen hun speellocatie in het Denksportcentrum slechts afhuren op de wedstrijdavond zelf, kwam mijn verzoek enigszins ongelegen. Waarop ik aanbood om de wedstrijd aan twee borden bij mij thuis op de 20e verdieping in de Tasmantoren te spelen, niet meer dan 500 meter van het DSC Jannes van der Wal gelegen.
Aan de locatie heeft het niet gelegen dat we beiden onze match verloren. Ikzelf liep al snel continu achter de feiten aan omdat ik niet goed thuis ben in de variant van de Siciliaan die mijn tegenstander Writser Cleveringa op het bord zette. (Hij had de maandag ervoor aan bord 8 tegen Tom Visser als enige een punt aan Roden 1 moeten afstaan. ) Uiteindelijk wist ik het materieel nog gelijk te houden maar met maar liefst 2 dubbelpionnen duurde het niet lang voor de zwarte koning als een echte Pacman alles zou opsnoepen. Tijd om op te geven.
Arnold had ( blijkt uit de analyse) een stelling bereikt waarin hij zelfs een tweede pion zou kunnen vóórkomen maar maakte een foute berekening en verloor tot zijn ontzetting zelfs zijn pluspion. In een complexe stelling met dame, toren en twee paarden elk, leek Arnold er goed uit te komen totdat een briljante paardzet van zwart een niet te vermijden verlies inluidde. Jammer, want zoals gezegd had er meer in gezeten.
Het is aan overige 4 van ons team om de stand weer recht trekken, dus zet hem op!
We hadden meer verdiend tegen Sissa
- Geschreven door: Ruurd Kunnen en Frans van Doorn
Roden 1 - Sissa 1 1-7. De nederlaag was ingecalculeerd, want Sissa steekt in de hoofdklasse A van de NOSBO-competitie met kop en schouders boven de rest uit. Uit de eerste 5 ronden had het 36½ punt behaald, wat afgerond neer komt op een score van 7-1. Twee keer hadden ze met 8-0 gewonnen. Dat wilden wij in elk geval niet laten gebeuren en daarom hadden we gekozen voor een tactische opstelling. Tom Visser die gewoonlijk op bord 4 speelt, zat voor deze ene keer op bord 8. En dat heeft gewerkt, want juist hij scoorde het enige Roder punt.
Hoe overtuigend de overwinning van Sissa ook lijkt, hij was geflatteerd. Wij hadden eigenlijk recht op een punt meer. In het beruchte laatste speeluur ging het echter tragisch mis bij Jeppe Teensma en Lieuwe Boskma. Jeppe had zich ingegraven tegen een tegenstander met bijna 500 ratingpunten meer en het was niet te zien hoe die de vesting van onze man kon breken. Totdat Jeppe plotseling, zonder aanwijsbare oorzaak, een belangrijke pion weggaf. Hoe kan zoiets gebeuren? Je denkt dat je een grootse prestatie gaat neerzetten, het kan haast niet meer misgaan, als je maar niet blundert en dan doe je het toch. Voer voor psychologen. In de nabespreking van de wedstrijd tegen Staunton had Lieuwe al geconcludeerd dat verlies voor een deel tussen de oren zit. Na deze bok was er voor Jeppe geen houden meer aan. Maar wat Lieuwe overkwam was zo mogelijk nog tragischer. Hij had in een dynamische partij steeds het evenwicht bewaard, stond zelfs iets beter, maar deed toen een koningszet waardoor hij in één zet mat kon worden gezet. Zelfmat noemen wij dat heel plastisch, of grafzet.
Jan van Spijker had de twijfelachtige eer te mogen invallen voor Ward Romeijnders. Hij speelde lang niet slecht en misschien heeft er meer ingezeten. In een Spanjaard leek hij goed stand te houden, maar heel langzaam kwamen er scheurtjes in het bouwwerk. Dat werden scheuren en gaten waardoor de tegenstander de stelling kon binnendringen met fatale gevolgen. Het verhaal van Henk van Bemmel lijkt wel wat op dat van Jan. Ook zijn partij leek lange tijd gelijk op te gaan, maar halverwege de avond kantelde hij in ons nadeel. Hoe het Menno is vergaan weet ik niet, maar het feit dat hij al gauw was vertrokken spreekt boekdelen. Zelf kreeg ik een onbekende, obscure zijvariant van de Caro Kan voorgeschoteld, die echter levensgevaarlijk bleek. Mijn loper f8 kon er niet meer uit, waardoor ook de toren op h8 was ingesloten. Het lukte om de dames te ruilen, maar helaas nam ik met het verkeerde stuk terug. Achteraf gezien was de juiste zet niet zo moeilijk, maar tijdens de partij heb ik er niet eens aan gedacht. Ook hier zat ‘t ‘m kennelijk tussen de oren (of juist niet) - zonder overtuiging gespeeld. Zoals het ging drongen de vijandelijke torens op de 7e rij binnen met de bekende gevolgen. Theo Wolthekker was het eerst klaar. Hij had een vorkje over het hoofd gezien.
Gelukkig hadden we bord 8 nog. Tom liet zich door al dit leed niet van de wijs brengen. Vanwege de tactische opstelling voelde hij een extra verantwoordelijkheid op zijn schouders drukken. De spanning steeg verder toen zijn tegenstander in een slechte stelling met nog maar weinig bedenktijd enorm handig bleek te kunnen opereren en de grootste dreigingen wist te keren. Tom had echter meerdere troeven in handen die hij bekwaam uitspeelde.
In de interne competitie ging het er wat rustiger aan toe. Aan de kop van het klassement veranderde er niets maar in de C-groep deed Jan Duisterwinkel goede zaken door Jan Pezij op waarde te kloppen. Hierdoor heeft hij de eerste plek in C-poule heroverd.
Met een voor hem bekende en goed bestudeerde opening was Arnold Meijster helemaal in zijn element tegen Dick Dalmolen. Arnold won een pion maar kwam net te kort voor de winst. Na een openingsfout van Arnout Wegerif leek Arend van der Burgh op de winst af te stevenen. Hij moest echter alle zeilen bij zetten om een gevaarlijke aanval van Arnout af te slaan. Dit deed Arend met verve en won na zware strijd de partij.
Kees Duisterwinkel profiteerde van zijn voordeel dat hij in de opening tegen Dirk-Jan Korenhof had opgebouwd en aan het bord van Frans van Doorn en Jan Willem van der Kouwe was te zien dat een aanval door het centrum soms heel gevaarlijk kan zijn en in dit geval winnend voor Frans.
Een hele curieuze stelling bracht Cees Hageman tegen Tije Smedinga op het bord. Drie stukken van Cees waren tot diep in de verdediging van Tije door gedrongen. Dat moest een keer succes hebben ondanks dat Tije zich taai verdedigde. Cees werd uiteindelijk beloond voor zijn gedurfd aanvallende spel. Onze nestor, Derk Holman kon het deze ronde niet bolwerken tegen Henk Kouwenberg die wel zijn uiterste best moest doen de partij naar zijn hand te zetten.
Mijn opa kan de hele wereld aan
- Geschreven door: Frans van Doorn
Mijn opa kan de hele wereld aan.
Aan het begin van de speelavond van de 21e ronde deelde onze wedstrijdleider Jan Duisterwinkel mee dat Ward Romeijnders spoedig weer vader wordt en voorlopig niet aanwezig is. Dit was voor Jan Spijker hét uitgelezen moment om ons te laten delen in het heugelijke feit dat hij voor het eerst opa was geworden. Tom Visser viel hem bij; dit geluk was ook hem wederom beschoren.
Ik moest onmiddellijk denken aan ons jeugdklasje van 11 kinderen eerder op de avond, waarvan de meesten het schaken van hun opa hebben geleerd en een enkeling bij uitzondering van zijn of haar vader. Zou deze begeerlijke vaardigheid erfelijk gezien een generatie overslaan? Ik weet het niet maar het is de moeite waard dit uit te zoeken. In ieder geval rust er op de schouders van beide opa's de verantwoordelijke taak hun kleinkinderen in te wijden in de magie van ons prachtige spel. Dit neemt niet weg dat van Ward als aanstaande vader van drie kinderen, ook wel iets mag worden verwacht.
In ieder geval deden de beide opa's het niet onverdienstelijk in de 21e ronde.
Jan van Spijker vocht met Jan Duisterwinkel een verbeten duel uit wat Jan van Spijker wist te winnen. Daardoor bezet hij nu de tweede plaats in de B-groep op respectabele afstand van Ale Bakker. Jan Duisterwinkel echter, verloor de leiding in het C -klassement die hij wekenlang vast in handen leek te hebben. Jan Pezij heeft nu de eerste plaats bij de C-spelers overgenomen na winst op Frans van Doorn die te snel zijn stellingsvoordeel wilde verzilveren. Dit wist Jan zeer goed te weerleggen.
Tom Visser moest het opnemen tegen Dick Dalmolen die de laatste weken goed in vorm is. Tom wist enig voordeel te behalen maar kon dit in het eindspel niet omzetten in winst. Omstanders meenden dat Dick in het middenspel een kans op een beter resultaat had laten liggen, maar remise was een terechte uitslag.
Aan kop blijft het stuivertje wisselen. Had Ward Romeijnders in de 20e ronde de koppositie heroverd op Lieuwe Boskma, in de 21e ronde kwam Lieuwe weer op kop. Hij speelde remise tegen Ruurd Kunnen in een moeilijke Indische partij. Lieuwe veroverde een pion en het initiatief, maar Ruurd vond een solide weg naar remise.
Het hoogtepunt van de avond was de overwinning van Theo Wolthekker op Johan Zwanepol. Zoals inmiddels bekend wordt verondersteld is Theo een grillige speler die mooie winstpartijen afwisselt met troosteloze nederlagen. Johan meende dat hij beter had gestaan, maar een kansrijke voortzetting had gemist. Na deze fout kreeg Theo de partij in zijn greep, buitte handig en goed rekenend zijn voordeel uit. Een dreigende promotie van zijn witte c pion besliste de partij.
En wat is er toch met Jannie aan de hand? Haar prachtige aanval op de witte koningsvleugel van DirkJan kon ze afronden met materiaalwinst van twee torens tegen een paard. Nu verloor ze materiaal en haar partij, overigens na sterke verdedigende zetten van DirkJan. Toen ze dit na de partij zag bleef ze daar emotioneel uiterst stabiel onder. Waar anderen, zoals ik, zich kunnen opwinden over een strategisch danwel tactisch minder sterke zet of het weggeven van een pion, blijft Jannie stoicijns onder haar gemiste kansen. Een mooi voorbeeld van kunnen relativeren.
Jeppe bleek weer goed op dreef tegen Cees Hageman. Met wit leverde Jeppe's aanval al snel stukwinst op en kon hij de gaten die in de stelling van Cees waren ontstaan spoedig benutten voor een mataanval.
Jan Willem van der Kouwe speelde een sterke partij tegen Henk Kouwenberg die met twee pionnen minder het eindspel in ging. Door een handige manoeuvre wist Henk zich met eeuwig schaak een half punt eigen te maken.
Met wit had Mark Hoogendijk een duidelijk ruimtelijk voordeel weten te bereiken tegen Peter Slaman. Hij bood in een betere stelling remise aan. Bij nadere analyse bleek dat hij mogelijk winstkansen had.
Een goede prestatie leverde Frits Bosman door na een lange laveer partij met zwart Arend van der Burgh op remise te houden. De goede prestaties dit seizoen van Kees Duisterwinkel waren voor Teije Smedinga een reden er eens extra goed voor te gaan zitten. Hij wist een veel steviger stelling op te bouwen en sneed al spoedig door de verdediging van Kees heen.
Het was weer een interessante ronde die me ook weer confronteerde met de genoegens van ouder zijn, namelijk grootouder worden.
Minimaal verlies Roden2 tegen koploper JHKruit
- Geschreven door: Jan Duisterwinkel
We vertrokken met zijn drieën (Ale, Arnold en Jan D) naar Stadskanaal om de resterende partijen tegen JHKRuit te spelen. Jan van S, Arend en Olaus hadden vooruit gespeeld en hadden 1 punt gescoord (Jan van S), waarbij Arend zich had opgeofferd op bord 1 tegen een speler van meer dan 2000 rating. We moesten dus flink aan de bak om de koploper van de poule nog wat punten af te snoepen. In de auto had Jan al gezegd dat we niet te makkelijk remise moesten aanbieden of accepteren, omdat het anders moeilijk zou worden om tenminste nog gelijk te kunnen eindigen.
Het begon allemaal wat rommelig. Arnold had zijn twijfels of zijn klok wel goed ingesteld stond omdat deze wat raar gedrag vertoonde. Jan kwam er pas om 20:15 u achter dat zijn klok nog niet in gang gezet was en de klok van Ale bleek fout ingesteld te zijn, Ale kreeg slechts 20 seconden per zet erbij, zijn tegenstander 30. Daar kwam hij pas achter nadat de partij al gespeeld was.
Om de tegenstanders wat uit de concentratie te brengen had Jan een bloempot van de vensterbank gestoten die met luid kabaal op de grond viel. Dit had echter een averechts effect, de eigen spelers waren hier meer door van slag dan de thuisploeg. Onze tegenstanders hadden alle drie een forse rating. Jan kwam slecht uit de Siciliaanse opening en kwam aardig onder druk te staan. Toch wist hij zich daar langzaam uit te redden en wist de koningsstelling van de tegenstander open te breken. Omdat er toch aan beide kanten dreiging overbleef en de tegenstander een kleine 200 rating meer had bood Jan rond 21:15u, tegen de afspraak in, remise aan wat na enig nadenken geaccepteerd werd.
Een kwartier later kreeg Ale een remise aangeboden en accepteerde hij deze ook, in een op het oog remise-achtige stelling. Alle ogen waren nu gericht op Arnold. Als hij zou winnen zou het nog een gelijkspel worden. Hij stond er ook iets beter voor maar het duurde nog de hele avond voor de beslissing viel. Door een iets onnauwkeurige torenzet kwam hij wat slechter te staan en na een stukoffer van zijn tegenstander dreigde deze met 1 van de 2 half doorgebroken pionnen te promoveren. Toen kon Arnold alleen nog maar de derde remise accepteren (volgens analyse later op de computer was dit ook wel een terechte uitslag).
Al met al helemaal geen slecht resultaat. Of, zoals Jan van Spijker in de whatsapp aangaf, "Een minimaal verlies tegen de koploper".