Geschreven door: Ruurd Kunnen en Frans van Doorn

Gepubliceerd: 04 december 2019

Schone schijn

“De illusie is zo vaak troostender dan de werkelijkheid”. Deze uitspraak van Jan Timman las ik in de “spreukentuin” van het kerkhof in Bergen. Een uitspraak opgenomen in het boek “Van Schoonheid en Troost” geschreven door Wim Kayzer naar aanleiding van een reeks gesprekken die  hij in 2000 voerde voor de VPRO televisie met grootheden op diverse terreinen zoals de paleontoloog Stephen Jay Gould, de dichter en psychiater Rutger Kopland, de kunstschilder Karel Appel, de dirigent Vladimir Ashkenazy, de schrijver Marten Toonder en ook met Jan Timman. De gesprekken gingen over onderwerpen zoals:  “Wat maakt het leven de moeite waard?”, “waar vinden we schoonheid?”, “waardoor worden we getroost?”

In ons geval dringt deze laatste vraag zich iedere maandagavond weer op, zo ook tijdens de 12e ronde. Na een soms trage wekelijkse start met wat tegenslagen raken we al snel in lichte extase na een vermeende prachtige combinatie met mat als apotheose. In euforische staat komen we thuis en willen we de vreugde versterken door onze prestatie te laten bevestigen door Fritz, Rybka, Stockfish 10 of hoe al deze digitale betweters ook mogen heten. De eerste 10 zetten bevestigen ons gelijk. Nou ja e3 i.p.v. e4 op de 7e zet was misschien wat beter maar zeker niet fout. Naar gelang we verder in het middenspel vorderen worden de uitslagen van onze “Analyse engine” steeds groter. Zo maar van plus naar min drie en op het moment dat mijn prachtige combinatie zich aandient blijkt mijn tegenstander daaraan zijn volledige medewerking te hebben verleend. Er zat al een lek in mijn berekeningen na de tweede zet. “Bah, wat ben ik toch een analoge prutser”, en ik vervloek de gevoelloze digitale engerds. 

Ik hoop van harte dat Arnold Meijster na zijn goede eindspel tegen Dick Dalmolen deze prestatie niet heeft gedeeld met zo'n gevoelloos digitaal rekenwonder. Mogelijk had hij dan kunnen winnen hetgeen zeker afbreuk zou doen aan zijn euforische stemming na een verdiende remise. Of neem nu Jan Duisterwinkel die op zeer nuchtere wijze Jeppe aan het wankelen bracht. Mocht laatst genoemde niet opgetogen met remise huiswaarts gaan na zoveel clementie? En hoe moest Frits Bosman van zijn overwinning tegen Cees Hageman hebben genoten. Maar zou diezelfde Cees  onder het toeziend oog van Fritz 8 niet tot wanhoop zijn gedreven na zoveel gemiste kansen? 

Nu ja, gelukkig zijn er onder ons ook schakers die minder analytische bevestiging nodig hebben zoals Arnout Wegerif, die een evenwichtige partij op het bord bracht tegen Mark Hoogendijk en een verdienstelijke remise noteerde. Of laten we even stil staan bij Ale Bakker die geruisloos de opmars in het klassement van Jan Willem van der Kouwe tot staan bracht. Niks geen analyse achteraf. Genieten van het moment aan de bar. In de partij van Frans van Doorn tegen Henk Kouwenberg was analyse volstrekt overbodig. Mat in één missen en vervolgens Henk er op attent maken dat de stand geen remise is maar hij mat in twee zetten kan geven maakt toch iedere digitale betweter overbodig! 

De schone schijn van de illusie scheen ook voor Arend van der Burgh die met de zwarte stukken Kees Duisterwinkel bestreed. Het kon zoals in iedere partij van Arend ook nu weer alle kanten op maar zoals zo vaak de laatste weken; zijn kant. En voor Teije Smedinga schijnt weer het licht van het inzicht. Bob moest erkennen dat de beheerste aanpak van het spel hem te machtig was en reikte hem na twee uur spelen de hand.   

Nadat Dirkjan Korenhof de vorige keer in een partij met normale denktijd door zijn vlag was gegaan besloot hij dit keer met een uur bedenktijd tegen Derk Holman beter op de klok te letten. Dit kwam helaas zijn spel niet ten goede en ruim binnen de toegemeten tijd kon hij opgeven. 

En zoals altijd was aan Jannie Russchen niet te zien of ze nu gewonnen of verloren had. Ditmaal was Leen van der Heide haar tegenstander. Beide waren na de partij even vrolijk als er voor. Is het dan toch waar dat de illusie vaak troostender is dan de vermeende werkelijkheid? Is die werkelijkheid niet vaak de schone schijn? Ik leg deze vraag voor aan mijn digitale betweters. Dit maal geen antwoord. Wat is het analoge leven toch boeiend. 

In de achterkamertjes van het Scheepstraschooltje joeg ook het eerste een illusie na: winnen van Sissa 2. Het ratingverschil was niet erg groot, en zij bleken ook nog twee invallers te hebben. De werkelijk was prozaïscher - we konden niet tegen hen op en gingen met 2½-5½ het schip in. Johan Zwanepol was het eerste klaar en zorgde direct voor het enige volle punt dat wij zouden scoren. Pal daarop verloor Henk van Bemmel en was de stand weer gelijk. Henk keek zeer ontevreden, blijkbaar was er iets mis gegaan. Tom Visser en Ruurd Kunnen zorgden met remises voor 2-2. Tom had misschien ergens een kans op meer laten liggen. Ruurd was de opening niet goed doorgekomen maar was sterk teruggekomen en had zelfs een eindspel met twee pluspionnen bereikt. Beiden hadden een spannende partij gespeeld wat troost bood voor een wellicht suboptimaal resultaat. Die troost had Lieuwe aan het eind van de avond nog niet gevonden. Hij had verloren terwijl remise binnen handbereik was. Ook voor Ward Romeijnders was het geen geweldige avond. Halverwege de partij was er gedoe over een onreglementaire zet waardoor arbiter Arend van der Burgh te hulp moest worden geroepen. Daarna werd Ward langzaam weggespeeld. Het pionneneindspel leek nog spannend, maar stond toch verloren. De twee onderste borden waren het laatst klaar. Theo Wolthekker moest de koning omleggen. Daar had het niet naar uitgezien, maar Theo bleef opgewekt, want hij houdt van schaken en vindt het resultaat van de partij ondergeschikt aan het plezier dat het spel hem biedt. De partij van Peter Slaman tenslotte werd remise. Even had het erop geleken dat hij zou verliezen, maar Peter mag zich troosten met de wetenschap dat hij goed heeft verdedigd.

We staan nu één na laatste. Alleen ESG staat nog onder ons, maar dat heeft een wedstrijd minder gespeeld. Geen paniek. Onze kansen komen nog.

Geschreven door: Ruurd Kunnen en Frans van Doorn

Gepubliceerd: 26 november 2019

Geluk en pech

Alle vier koplopers hebben gewonnen in de 11e ronde, maar dat ging niet in alle partijen even gemakkelijk. Dick Dalmolen zette al vroeg op de avond druk op de ketel door snel te winnen van Theo Wolthekker. ‘De altijd gevaarlijke Theo Wolthekker’, maar Dick speelt al een tijdje mee en weet hoe je zoiets moet aanpakken. Na 20 zetten stond Theo helemaal verloren en de partij duurde toen ook niet lang meer. De andere drie koplopers moesten dus aan de bak. Lieuwe Boskma pakte het voortvarend aan door een aanvallende verdediging tegen Jan Duisterwinkel. Helemaal zijn stijl, vooruitspelen als Frankie de Jong. Tom Visser en Ruurd Kunnen moesten er harder voor werken. Tom bouwde een positioneel overwicht tegen de koningsstelling van Johan Zwanepol op, dat winnend bleek toen Johan onnauwkeurig was in een afruilcombinatie. De partij tussen Ruud Kunnen en Peter Slaman duurde tot na elf uur. Ruurd won, maar als Peter in de tijdnoodfase alerter had gereageerd, was de uitslag omgekeerd geweest. Geluk voor Ruurd, maar Peter baalde enorm. Tom blijft aan de leiding met een voorsprong van meer dan 60 punten. Zelfs als hij in de volgende ronde zou verliezen, blijft hij lijstaanvoerder.

Henk van Bemmel is met een opmars bezig na een miserabele seizoenstart. Tegen Frits Bosman had hij een goede kans om weer een aantal plekken te stijgen. Hij stond namelijk erg goed, misschien wel gewonnen. In een onbewaakt moment maakte hij echter een grote fout en mocht blij zijn met remise. ‘Geluk gehad, ik had net zo goed verloren kunnen staan’, aldus Henk. Pech voor Frits die best had willen winnen, maar toch tevreden was met de deling van het punt. Ook Ale Bakker was graag wat meer in de richting van de andere A-spelers in het klassement gekropen. Een 17e plaats op de ranglijst is voor hem eigenlijk te laag. Jan Pezij hield hem echter keurig op remise. Pezij blijft de hoogst geplaatste C-speler, Bosman staat tweede. Arnout Wegerif zag zijn opmars gestuit door een nederlaag tegen Henk Kouwenberg. De stand in de B-groep is onveranderd. Olaus Diebrink is eerste, op korte afstand gevolgd door Slaman.Jeppe Teensma heeft zich weer aangesloten bij de achtervolgende groep. Dat ging ten koste van Kees Duisterwinkel, die na een sterk begin nu in een mindere periode zit. Teije Smedinga speelde remise tegen Frans van Doorn, een zeer verdienstelijk resultaat, dat hem goed zal hebben gedaan.

Geschreven door: Frans van Doorn en Ruurd Kunnen

Gepubliceerd: 20 november 2019

Iedereen kent het wel, de opluchting wanneer jouw partij een goede afloop kent of de teleurstelling als je iets voor de hand liggends hebt gemist. En natuurlijk moet je dan iets met je emoties. Behalve beschaaft balen is analyseren na de partij een uitstekende manier om je emoties te ventileren en wat in evenwicht te brengen. Dit gebeurt meestal niet fluisterend, zeker niet wanneer een aantal toeschouwers, die al eerder op de avond hun partij hebben beëindigd, het beter menen te weten dan jij. Even is de wereld niet groter dan jouw partij, jouw bord en jouw medeanalysator. Even bestaan er geen clubgenoten die in opperste concentratie een eindspel met veel rekenwerk aan het spelen zijn en de duimen in de oren steken om geen hinder te hebben van het lawaai. En als het kabaal toch aanzwelt kan het plotseling worden overstemd door een wanhopige kreet om stilte van een clubgenoot die zijn broer ziet zwoegen en lijden onder zware stellingdruk. Hoe mooi menselijk kunnen schakers wel niet zijn.
Ja, een 10e ronde met verrassingen en emoties.
Tegen Tom Visser kon Theo Wolthekker maar geen beslissende tactische manoeuvre uit de hoge hoed toveren en werd op techniek geklopt. Met dezelfde lach waarmee Theo iedere week de Scheepstraschool binnen komt verlaat hij hem deze keer ook weer. Welk een emotionele balans!
Met een stuk voor maar in flinke tijdnood stelde Arnold Meijster aan Lieuwe Boskma remise voor. Lieuwe had ook niet veel tijd meer op de klok en ging met een puntendeling akkoord. In de vorige ronde was hem tegen Theo hetzelfde overkomen, maar terwijl hij nu verloren stond, stond hij toen misschien wel gewonnen. Genoeg aanleiding tot een wederzijdse emotiebevrijdende en nog al luide analyse waardoor er achter enkele nabij gelegen borden een krachtig ssst opsteeg.
Zonder zelf te spelen bleven Olaus Diebrink en Peter Slaman met hun 5e respectievelijk 6e plaats in het klassement de beste spelers van de B-poule. Als sterkste speler van de C-poule deed Jan Pezij goede zaken door Jeppe Teensma in een partij met wisselende kansen te verslaan. Aan de bar bespraken zij hun indrukken over hun partij zonder tot diepgaande analyses over te gaan. Gezelligheid is dus ook een prima remedie om emoties te delen en te verwerken.
Voor de tweede keer dit seizoen mocht Jannie Russchen het zoet der overwinning proeven zij het met enig geluk. Haar tegenstander DirkJan Korenhof vergat de tijd en ging door de vlag. Ook hier brachten de mensen aan de bar, wat drank en enkele grappen weer wat lucht.
Omdat Ruurd Kunnen en Dick Dalmolen remiseerden evenals Lieuwe Boskma en Arnold Meijster, kon Tom Visser met opgewekt humeur constateren dat zijn koppositie was verstevigd.
Jan van Spijker versloeg met nog al wat ups en downs Cees Hageman. Deze ups en downs kwamen in een analyse achteraf fluisterend aan bod omdat Jan en Cees snel klaar waren en er geen participerende toeschouwers waren.
In stilte besloten Ale Bakker en Arnout Wegeriff tot remise. Een zeer goede prestatie van Arnout die stilletjes opklimt in het klassement. En is het niet logisch dat Kees Duisterwinkel zijn broer wilde beschermen tegen het analyse rumoer? Hij had voor zijn doen nogal ondergepresteerd tegen Frits Bosman die overigens goed had gespeeld. Kwam het door geluidsprikkels dat Kees wat van slag was?
JanWillem van der Kouwe weerstond op koele wijze een aanval van Frans van Doorn en wist, zich het zweet van het hoofd wissend, Frans in een matnetje met toren en paard te vlechten. Arend uitte fluisterend zijn geluk dat hij in zijn partij tegen Bob van Maanen had gehad. “Het had alle kanten op kunnen gaan”, vertrouwde hij me toe. Minder geluk had Teije Smedinga die zijn verlies tegen Henk Kouwenberg relativeerde met de opmerking dat we zo'n gezellige club zijn en dat het daar tenslotte om gaat. Ook Klaas Wiersinga had met plezier geschaakt. Dat Mark Hoogendijk deze avond nog te sterk voor hem was had hij al geaccepteerd toen hij naar huis ging.
Als laatste besloten Jan Duisterwinkel en Johan Zwanepol tot remise. In een korte maar niet mis te verstane analyse maakte Johan duidelijk dat hij zijn vrijpion te snel had opgespeeld. Tevreden namen beide tegenstrevers nota van dit feit en keerden goed geluimd huiswaarts.

Geschreven door: Ruurd Kunnen en Frans van Doorn

Gepubliceerd: 13 november 2019

Het eerste team heeft in tweede ronde van de NOSBO-competitie gelijk gespeeld tegen ESG. Emmen is een eind rijden, en het is niet meer dan rechtvaardig dat je dan ook een punt mee naar huis mag nemen. ESG is een van de sterkste teams in de Hoofdklasse B, maar had desalniettemin in de eerste ronde verloren. Dat hadden wij ook gedaan, dus nog een reden voor een puntendeling. Maar het moet natuurlijk op de borden worden verdiend. 

De wedstrijd begon uitstekend. Binnen twee uur spelen hadden we een 2-0 voorsprong. Eerst won Johan Zwanepol in de aanval en kort daarna veroverde Henk van Bemmel een stuk (volgens ESG gaf zijn tegenstander een stuk weg) en de partij. Met een gedegen remise aan het tweede bord bracht Lieuwe Boskma de stand op 2½-½. Dat noem je een goed begin. Waarschijnlijk niet om ons mild te stemmen, maar uit gastvrijheid presenteerde de teamleider van ESG bitterballen met mosterd. Een mooi gebaar dat je maar heel zelden in de bikkelharde schaakcompetities tegenkomt.

Ondanks onze ruime voorsprong werd het nog spannend. Theo Wolthekker stond materiaal achter dat hij ondanks verwoede pogingen niet kon goedmaken. Ward Romeijnders had een furieuze aanval opgezet, had daar ook nogal wat materiaal in gestoken, maar zag de onderneming mislukken. Toen stond het weer gelijk. Wie wil er nog een bal? Peter Slaman wel. Hij kreeg in verloren stand plotseling de overwinning in de schoot werd geworpen. Toen hij zijn tegenstander mooi mat kon zetten, aarzelde hij niet. Bravo voor onze debutant. Tom Visser stelde daarna het gelijkspel veilig met een solide remise. Intern hebben we een paar keer het Grünfeld-Indisch gespeeld en die oefeningen beginnen vruchten af te werpen. Konden we de wedstrijd nog winnen? Nee. Ruurd Kunnen stond moeilijk en gaf in tijdnood alles uit handen. Hij had een zet toegelaten die hij had willen verhinderen, dacht een stuk te verliezen wat niet zo was, en gaf op. Iets te voorbarig omdat er misschien toch nog een heel klein geitenpaadje naar remise was. Maar als team mogen we met 4-4 tevreden zijn.

Beschaafd balen.

Het zal je maar overkomen. De hele avond zitten zwoegen, een stuk achter, een vrij pion, gelijke stand, moordende tijdnood. De cortisol, adrenaline en noradrenaline gieren door je lijf. En dan…….,als het twee voor twaalf is komt de rampspoed gevolgd door een intense walging. Je geeft zomaar een toren weg. Jouw steun en toeverlaat op weg naar remise of misschien wel meer! Al dit vreselijks overkwam Teije Smedinga tegen Frits Bosman. Zelden heb ik iemand zo beschaafd zien balen als Teije na ruim 3½ uur van opperste concentratie. Je zou toch na zulk onrecht in opperste wanhoop en verbijstering je notitieboekje willen verscheuren, het bord met stukken van tafel vegen en dat wat nog rest van je weelderige haardos uit je hoofd willen rukken!

Niet in het minst door Teije. Een zacht en zeer beheerst: “Hier baal ik van” kwam slechts over zijn lippen terwijl hij met een lege blik over de restanten van zijn stelling staarde. Ook door enkele anderen werd er geheel in de sfeer van deze avond rustig en ingehouden gebaald. Neem nu Arend. Nadat hij een gunstige afruil had laten lopen die hem op zijn minst remise had opgeleverd tegen de overigens zeer goed op dreef zijnde Arnout Wegeriff verwoordde hij zijn teleurstelling met de historisch woorden: “Het is maar een spelletje”. Natuurlijk beroept u zich nu op de voorbeeldfunctie die onze voorzitter heeft als boegbeeld van onze schaakclub. Maar toch, ik heb veel respect voor zoveel zelfdiscipline.

Er werden in deze 9e ronde acht partijen gespeeld waarvan de uitslagen geen verandering brachten in de rangschikking. Mooi was het om te zien hoe Dick Dalmolen tegen Jeppe Teensma een klein voordeel wist te verzilveren in een technisch goed gespeeld eindspel. Hij staat met dit resultaat nog altijd stevig op de tweede plaats achter Tom Visser. Olaus Diebrink blijft met zijn vierde plaats de beste speler van de B poule maar kan de komende rondes rekenen op geduchte concurrentie van Peter Slaman die dit seizoen steeds sterker gaat spelen. Door Henk Kouwenberg te verslaan wist Jan Pezij zich als beste speler van de C poule op een 14e plaats te handhaven op enige afstand gevolgd door Arnout Wegeriff die met de witte stukken een aarzelend spelende Arend van der Burgh op een nederlaag trakteerde. Met een mooie aanval op de witte koningsvleugel van ons nieuwste lid Klaas Wiersinga, wist Jannie Russchen haar eerste punt van dit seizoen aan te tekenen. Zeer spannend was de partij tussen een zeer aanvallend spelende Cees Hageman en een zich heftig verdedigende Ale Bakker. In vliegende tijdnood besloten beide kemphanen tot een puntendeling.

Vanuit een goed gespeelde opening voelde JanWillem van der Kouwe Bob van Maanen aan de tand omtrent zijn openings kennis. Dit viel duidelijk uit in het voordeel van JanWillem die geen fouten maakte en verdiend won.

DirkJan Korenhof speelde een vlekkeloze siciliaan in de voorhand tot zet 15 toen hij een paard weg blunderde. Hij was toen niet meer opgewassen tegen een goed lopende aanval van Frans van Doorn. Enigszins teleurgesteld maar uiterst beschaafd beëindigde DirkJan de partij.

Geschreven door: Ruurd Kunnen en Frans van Doorn

Gepubliceerd: 06 november 2019

In de NOSBO-competitie speelde het tweede een thuiswedstrijd tegen Assen 2. Al snel werden de eerste partijen door Assen gewonnen en aan het einde van de avond bleken de gasten een maatje te groot. Verder dan drie verdienstelijke remisepartijen van Ale Bakker, Olaus Diebrink en Mark Hoogendijk kwam ons team niet en derhalve was de einduitslag 1½ – 4½.
In de interne competitie heeft Tom Visser zijn leidende positie versterkt door in een positionele partij Peter Slaman te verslaan. Van zijn directe concurrenten wist alleen Ruurd Kunnen van Jeppe Teensma te winnen en zich steviger op de derde positie te nestelen. Lieuwe Boskma had zijn handen vol aan alle tactische dreigingen die Theo Wolthekker hem voorschotelde en nam in tijdnood genoegen met remise. Zonder zelf te spelen handhaafde Dick Dalmolen zich op de tweede plaats. Olaus Diebrink die in het tweede team de strijd aanbond met schaakclub Assen staat vierde en heeft de leiding in de B-poule overgenomen van Peter Slaman. In deze groep is de stand flink door elkaar geschud. Niet alleen wisselden Olaus en Peter van plaats, hun achtervolgers Jeppe Teensma en Kees Duisterwinkel werden bijgehaald en voorbijgestreefd door Cees Hageman en Jan Duisterwinkel. Cees versloeg Henk Kouwenberg, terwijl Kees een schaaklesje van Johan Zwanepol heeft gekregen.
Na een lange periode van afwezigheid deed ook Ward Romeijnders weer mee. Hij heeft nog een lange weg af te leggen naar de bovenste regionen van het klassement, waar hij thuis hoort. Het begin was goed, een duidelijke overwinning op Teije Smedinga. Het gaat ook weer wat beter met de prestaties van Henk van Bemmel. Hij behaalde, dit keer zonder mazzel, een reguliere overwinning op Jan Pezij. Deze is hierdoor als koploper van de C-poule een aantal plekken in de rangschikking gezakt en wordt nu op de huid gezeten door Arnout Wegerif die zichzelf tegen Frans van Doorn te kort deed door in een gewonnen stelling net de verkeerde zet te doen en toen niet verder kwam dan remise.
En we hebben een kennismakingslid. Klaas Wiersinga doet een aantal rondes mee om de sfeer te proeven. Nieuwe leden worden altijd in de watten gelegd, want wij willen graag dat zij blijven. In die geest handelde ook DirkJan Korenhof. Hij won van Klaas, maar deed dat heel, heel vriendelijk.

Geschreven door: Frans van Doorn en Ruurd Kunnen

Gepubliceerd: 22 oktober 2019

In de zevende ronde van onze interne competitie nam Tom Visser, zij het met de nodige inspanning, de koppositie over van Dick Dalmolen. Kees Duisterwinkel liet weer eens zien dat hij voor iedereen een geduchte tegenstander wordt en liet Tom flink zwoegen. Een wat aparte opening uit Duisterwinkels keuken leidde tot een goede stelling voor Kees. Maar juist dan is Tom op zijn best en trok ook dit keer aan het langste eind. Dit laatste lukte Dick Dalmolen niet. Nu had hij aan de steeds beter spelende Peter Slaman een gelijkwaardige tegenstander die op het bord de stelling in evenwicht hield. Voor beide spelers viel daar weinig meer in te verdienen en ze besloten toen maar tot remise. Door dit resultaat blijft Dick, Tom op de hielen zitten.

Peter is op de vierde plaats de beste B speler op geringe afstand gevolgd door Olaus Diebrink.

Ruurd Kunnen nam een avond rust na zijn inspanningen in het Univé toernooi in Hoogeveen waar hij nog op stoom moet komen na een gevoelige nederlaag tegen Menno Keizer. Maar bij onze club blijft hij de derde plaats behouden met uitzicht op beter.

Tegen Teije Smdinga leek het er een tijdje op dat Jannie Russchen dit seizoen haar eerste verdiende overwinning kon begroeten, maar Teije veroverde een stuk en speelde de partij bekwaam uit.

Tegen een altijd verrassende Jan Pezij hield Lieuwe Boskma het hoofd koel hetgeen resulteerde in een 1-0 score. Maar durft Frans van Doorn eigenlijk nogwel te winnen? Natuurlijk is spelen tegen een op oorlogspad zijnde Henk van Bemmel geen makkie maar om een eenvoudige matcombinatie van drie zetten over het hoofd te zien doet pijn. Vervolgens gaf Henk aan Frans een lesje eindspelbeheersing en won verdiend. Henk komt met zijn 15^e plaats wat meer in de A poule sfeer.

Jan Duisterwinkel volgt het goede voorbeeld van zijn broer Kees. Na een zwaarbevochte overwinning op Henk Kouwenberg is hij met zijn 13^e plaats in het klassement zijn broer tot op twee plekken genaderd.

Toen bijna iedereen naar huis was, kon Jeppe Teensma eindelijk Johan Zwanepol in een gewonnen eindspel verslaan. Het had sneller gekunt als Jeppe mat in één had gegeven maar ja zoiets komt vaker voor.

Ondanks zijn verlies tegen Lieuwe Boskma blijft Jan Pezij met zijn 12^e plaats veruit de beste speler van de C-poule. We moeten 7 plaatsen zakken in het klassement om Arnout Wegerif als 2^e speler in de C poule tegen te komen. Overigens won Arnout overtuigend van Bob van Maanen.

En dan die openingstrucs. Zoals iedereen wel weet hebben we op onze schaakclub een openingsgoochelaar met een zeer uitgebreide trukendoos. Van één van deze trucs werd Cees Hageman binnen 8 zetten het slachtoffer. Weg dame, einde partij en voor de rest van de avond leerde Arnold Meijster hem er wat trucjes bij.

Arend van der Burgh heeft de weg omhoog weer gevonden. Deze keer was zich een heftig verwerende DirkJan Korenhof het slachtoffer.

Tenslotte combineerde Theo Wolhekker zich weer creatief naar de winst. Ale Bakker had geen weerwoord tegen de gepeperde strategische verwikkelingen die Theo hem voorlegde. Als iemand echt durft te winnen dan is Theo het wel.

Geschreven door: Ruurd Kunnen en Frans van Doorn

Gepubliceerd: 16 oktober 2019

Geen goud voor Roden 1 in eerste ronde NOSBO. (Misschien wat peper?)

We hebben in de eerste ronde van de NOSBO-competitie een gevoelige nederlaag geleden tegen het eerste team van de Groninger Combinatie. Dat de Groningers sterker waren, was vooraf bekend. De punten moeten we scoren tegen andere teams maar een 6½-1½ nederlaag is niet best. Wij mikken op handhaving in de hoofdklasse, het liefst een vijfde of zesde plaats.

Roden heeft met het Scheepstra-schooltje een van de mooiste speelgelegenheden van de hele NOSBO. Een van onze gasten vertrouwde mij toe dat hij graag in de sfeervolle zaal van het Trefpunt had gespeeld. Maar het gezellige soms luide geroezemoes aan de bar nadat er een paar partijen zijn afgelopen, zou de bloedserieuze NOSBO-strijders zeker storen. Dus speelde onze wedstrijd zich af in de klaslokalen achter in het gebouw.  Maar …. de inrichting van de lokalen maakt het niet mogelijk om de wedstrijd in één ruimte te doen plaatsvinden. Vier borden staan in het ene lokaal en vier aan de overkant van de gang in het andere. Heel bijzonder. Niemand klaagt er over, maar er is een klein nadeel: je gaat minder gauw kijken naar de borden in het andere lokaal omdat je dan je eigen bord en de klok uit het oog verliest. En stel je voor dat je tegenstander een zet doet terwijl jij ergens anders bent! De gang tussen de lokalen is dus een barrière.

Het verloop van de wedstrijd was helaas niet iets dat je voor geen goud had willen missen. Tom Visser struikelde over het Koningsgambiet dat zijn tegenstander hem voorschotelde. Zoiets overkomt iedereen wel eens. Hans Ree heeft ooit in acht zetten van Petrosjan verloren en persoonlijk ben ik in nog minder zetten de boot ingegaan tegen Ada van der Giessen, voormalig Nederlands dameskampioen. Ondertussen was aan de andere kant van de gang Theo Wolthekker de weg in het Siciliaans kwijtgeraakt. Was het onderschatting? Hij speelde tegen Jaap Ham, Jacques Jambon, een kleurrijk persoon die met zijn bijzondere verschijning de tegenstander nog wel eens in de luren weet te leggen. Het Siciliaans hoef je hem niet meer te leren. Hoe in dat lokaal Dick Dalmolen en Peter Slaman hebben gespeeld, is mij ontgaan. Toen ik een kijkje kwam nemen was het doek voor beiden al gevallen. Lieuwe Boskma zat nog te spelen. Hij klaagde over een saaie, gelijkstaande stelling en dat hij misschien wel remise zou aanbieden. 

In mijn lokaal zat Ward Romeijnders te ploeteren na een mislukte opening. Hij had een half jaar niet geschaakt en moest er weer even inkomen. Ook dit was een Siciliaanse partij, maar anders dan bij Theo. Het was een variant die Carlsen en Caruana vorig jaar in hun WK-match hebben gespeeld. Dat wist Ward nog, maar in tegenstelling tot zijn tegenstander was hij al snel de standaard zetten vergeten. Gelukkig leek Johan Zwanepol met zijn degelijke stijl in het voordeel te komen. Hij had meer ruimte en een sterk paard. Over mijn eigen partij was ik toen nog tevreden. Met een kleine combinatie had ik een pion gewonnen en mijn stelling was beter. Deze vreugde was echter van korte duur. In de spanning die was ontstaan doordat mijn tegenstander een tot mislukken gedoemd wanhoopsoffensief was begonnen, ontsnapte mij een geweldige grafzet die een volle toren en de partij kostte. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat wij beiden enkele zetten eerder een combinatietje hadden gemist die mij een stuk zou hebben gekost. Een slechte partij dus. Lieuwe bleek inmiddels te hebben gewonnen. Een eindspel van een goede loper tegen een slecht paard, of andersom, maar in elk geval glunderde hij tevreden. Een puike prestatie. Het duurde nog even totdat de laatste partijen waren afgelopen. Johan kon zijn voordeel niet in winst omzetten, remise. Daarmee was de koek op. Ward kwam zijn problemen niet te boven, hoewel hij door een foutje van zijn tegenstander nog kleine tegenkansen had gekregen.

Einduitslag 6½-1½. Op 11 november wacht weer een sterke tegenstander, ESG.

In de zesde ronde van onze interne competitie verschalkte Olaus Diebrink met zwart Jan Duisterwinkel. Hierdoor bleef Olaus de met zijn vierde plek de best scorende B speler maar hij wordt op de huid gezeten door de steeds sterker schakende Peter Slaman.

Aan de top van het klassement veranderde niets aangezien de nummers 1,2 en 3 aantraden tegen de Groninger Combinatie. Dick Dalmolen blijft dus de ranglijst aanvoeren gevolgd door Tom Visser en Ruurd Kunnen.

Jan Pezij had een bye vanwege het oneven aantal spelers. Hij staat met een straatlengte voorsprong op de negende plaats als beste C-speler. We moeten 11 plaatsen in de ranglijst zakken om Frits Bosman als tweede in de C-poule tegen te komen. Hij kwam op voorstel van Arnout Wegerif remise overeen nadat hij in een gewonnen stelling een toren weg gaf door een gedekte pion te slaan.

In de opening kwam DirkJan Korenhof tegen Henk Kouwenberg al snel met een vol stuk minder in een slechte stelling terecht en Henk maakte de klus voortvarend af. Hierdoor steeg hij naar de 15e plaats op de ranglijst.

Frans van Doorn had het advies van Theo Wolthekker uit de vorige ronde ter harte genomen. Onder het mom van: “Hier is de peper” overrompelde hij in een pittige partij Leen van der Heide.

Henk van  Bemmel is weer op het goede pad. Hij won, weliswaar met de nodige moeite en wat geluk, van Derk Holman maar blijft nochtans als gerenommeerd A-speler met zijn negentiende plaats in het klassement onder zijn kunnen presteren.

De partij tussen Arnold Meister en Ale Bakker eindigde na een gelijk opgaande strijd in remise evenals die tussen Mark Hoogendijk en de weer wat op dreef komende Arend van der Burgh. Jan van Spijker overrompelde Teije Smedinga en zij konden als eerste van een lange en gezellige nazit aan de bar profiteren onder het genoegen van de net gekochte verse en pittige borrelnootjes.

Geschreven door: Ruurd Kunnen

Gepubliceerd: 09 oktober 2019

“Wil jij koffie?” “Nee dank je, ik heb liever thee”. Zulke gesprekjes hoor je regelmatig aan het begin van de ronde. Het gaat dan over smaak, soms over de maag of over nachtrust, maar zelden over de partij die komen gaat. Terwijl koffie toch een van de weinige bewezen prestatiebevorderende middelen voor schakers is.
Na zijn opzienbarende overwinning op Lieuwe Boskma stond Dick Dalmolen in de 5e ronde een nieuwe vuurproef te wachten. De klassementleider moest het met zwart opnemen tegen Tom Visser. De inzet van de partij was de eerste plaats op de ranglijst. Beide spelers zijn in vorm en nog ongeslagen. Beiden hebben al een fraaie scalp veroverd. Het werd remise. Tom leek met voordeel uit de opening te zijn gekomen, maar Dick loste het probleem van de slechte loper kundig op waarna een puntendeling het logische resultaat was.
Ruurd Kunnen is opgeklommen naar de derde plaats. Dat ging ten koste van de geheel van slag zijnde Lieuwe Boskma. Olaus Diebrink die met het tweede in Delfzijl speelde, blijft vierde, maar hij wordt op de huid gezeten door Peter Slaman. Peter versloeg niemand minder dan Johan Zwanepol. Dat was een trage, gesloten partij waarin een positionele misser voor Johan het begin van het einde inluidde. Olaus en Peter zijn nu ook de best geklasseerde B-spelers. Zij worden op korte afstand gevolgd door Kees Duisterwinkel, die te sterk was voor Bob van Maanen. Met een zevende plaats heeft Kees een opvallend goede seizoenstart. Johan is afgezakt naar plaats acht. Het is opvallend hoeveel A-spelers achterblijven op de ranglijst. Arnold Meijster, Theo Wolthekker en Ale Bakker staan buiten de toptien, terwijl Henk van Bemmel 28-ste staat.
In de C-groep blijft Jan Pezij het prima doen. Na remise tegen Cees Hageman bezet hij de negende plaats en is hij nog steeds de hoogst geklasseerde C-speler. Hij heeft een ruime voorsprong op Bob.
Theo heeft een sprongetje gemaakt van de 16e naar de 13e plaats door een mooie aanvalsoverwinning op Frans van Doorn. Hij vond dat zijn tegenstander te timide had gespeeld: “Jij moet er meer peper in stoppen”. Frans suggereerde een geschikte plaats voor dit stimulerende middel, maar anders dan je misschien zou verwachten, ging Theo daar niet op in. Hij liet het bij zijn constatering dat meer peper het spel van Frans zal verbeteren. Met angst en beven wachten we de gevolgen van dit advies af.

Geschreven door: Frans van Doorn en Ruurd Kunnen

Gepubliceerd: 02 oktober 2019

Over modeverschijnselen gesproken, waar hoor je deze term tegenwoordig niet. Wie krijgt niet de handen op elkaar wanneer hij of zij, al of niet op verzoek, deze veilige toestand waarin de dingen vertrouwd voelen verlaat om iets nieuws te scheppen. Welke schaker geniet niet van een openings nieuwtje of een verrassingsaanval. Ja, als je degene bent die de verrassing op het bord brengt zit je rustig. Ben je echter degene die er door wordt overvallen dan wordt je rust verstoord en is er van comfort even geen sprake. Je moet aan de bak, iets nieuws bedenken. Niets is bevredigender als dat lukt en je aan de verrassing het hoofd kunt bieden. Helaas is dat niet altijd aan iedereen voorbehouden. 

Je zou toch, zoals Lieuwe Boskma, een goed voorbereide Scandinavische Opening spelen en binnen 10 zetten verrast worden door een totaal nieuwe zet van je tegenstander, in dit geval Dick Dalmolen. Ja dan is een fout snel gemaakt en verlies je een partij. 

Dat het ook de andere kant op kan gaan liet Jan Duisterwinkel zien tegen Arnout Wegerif. Jan had een goede opening gespeeld stond beter maar raakte door een onverwachte zet van Arnout uit zijn comfortzone. Hij verloor twee pionnen en moest de rug rechten om niet te verliezen. Dat lukte met enkele  zeer originele en creatieve zetten. Hij nam weer het initiatief en speelde comfortabel naar de winst. 

Tom Visser kwam in prettig eindspel terecht tegen Arnold Meijster en won. Johan Zwanepol blijft goed volgen. Theo Wolthekker meende met opportunistisch spel op zijn gemak een stuk te winnen, maar dat bezorgde hem meer ellende dan plezier. Johan liet zich niet van zijn stuk brengen en Theo moest uiteindelijk een toren teruggeven om niet onmiddellijk te verliezen. Hij hield een slechte stelling over en Johan maakte het toen efficiënt uit. Ook Ruurd Kunnen en Peter Slaman hebben een paar plaatsen gewonnen. Zij versloegen achtereenvolgens Frans van Doorn en Jan van Spijker. Tegen Ruurd dacht Frans met de witte stukken een succesvolle koningsaanval op te zetten maar Ruurd liet met goed verdedigend spel zien dat hij beter had gerekend dan Frans. 

Olaus Diebrink heeft zich zonder te spelen op de vierde plaats gehandhaafd maar voelt de hete adem van Peter in zijn nek. Jan Pezij speelde verdienstelijk remise tegen een tevreden Kees Duisterwinkel waardoor hij zijn eerste plaats bij de C-spelers behield. Tegen Dirkjan Korenhof stond Bob van Maanen na de opening een stuk voor.  DirkJan zei halverwege de partij zich niet “senang” oftewel oncomfortabel te voelen met zijn stelling. Met kunst en vliegwerk sleepte hij toch een knappe remise uit het vuur. 

In het stiltelokaal achter in de Scheepstraschool trakteerde Cees Hageman Jeppe Teensma op een  verliespartij terwijl Ale Bakker zat te zwoegen om de eerste, vooruit te spelen externe partij van het seizoen tegen DAC 1 tot een goed einde te brengen. Helaas lukte dit niet. 

Tegen Mark Hoogendijk liet Henk Kouwenberg zien dat hij op dreef raakt. Hij won overtuigend. 

Henk van Bemmel heeft voor het eerst dit seizoen het comfortabele gevoel van het winnen mogen proeven. Daar heeft hij tegen Jannie Russchen hard voor moeten werken. 

Geschreven door: Ruurd Kunnen

Gepubliceerd: 20 september 2019

Tien winstpartijen achter elkaar, maar nu is de zegereeks van Lieuwe Boskma afgebroken. Tom Visser hield onze clubkampioen in de derde ronde van de interne competitie zonder grote problemen op remise. Na afloop ging de discussie vooral over de opening, het Grünfeld-Indisch. Misschien de nieuwe mode? Vorige week heeft Tom ermee gewonnen van Ruurd Kunnen en Lieuwe had hem ook al eens tegen Ruurd op het bord gehad. Onder de topgrootmeesters is “de Grünfeld” tegenwoordig razend populair en de kans bestaat dat sterke spelers van Sissa, Staunton en Groninger Combinatie hem in de NOSBO-competitie spelen. Voor ons bevat deze opening nog veel geheimen. Aan de studie dus?
Lieuwe blijft de ranglijst aanvoeren en Tom is derde. Tussen hen in staat Dick Dalmolen. Vorig seizoen leek Dick een beetje weg te zakken, hoewel hij in de eindrangschikking toch nog achtste is geworden. Nu gaat het weer als vanouds. Hij won in een wisselvallige partij overtuigend van Frans van Doorn.
Olaus Diebrink staat op de vierde plaats met een vergelijkbaar verhaal als Dick. Vorig seizoen weinig gespeeld, maar met 2½ uit 5 een van betere spelers van Roden 2. Olaus won snel en gemakkelijk van Ale Bakker en is Frans opgevolgd als hoogst geklasseerde B-speler. Jan Pezij versterkte zijn leidende positie in de C-groep door het volle punt tegen Dirkjan Korenhof binnen te halen. Arnout Wegerif deed goede zaken met winst op Teije Smedinga.
Ook Kees Duisterwinkel had een goede avond. Hij speelde een sterke partij tegen Henk Kouwenberg en is zijn broer op de ranglijst voorbij gegaan. Jan ging ten onder in de koningsaanval die Ruurd tegen hem had ontketend. Daar waren een paar stukoffers aan te pas gekomen, wat een mooi vuurwerk had opgeleverd, aldus de gebroeders na afloop.
Cees Hageman kon zijn overwinning op Henk van Bemmel van een week eerder geen vervolg geven. Hij verloor van Johan Zwanepol die de achtervolging op de klassementsleiders heeft ingezet.
Peter Slaman en Jeppe Teensma speelden remise, evenals Bob van Maanen en Mark Hoogendijk. Arend van der Burgh toonde tegen Jannie Russchen zijn meest hoffelijke kanten en won vervolgens de partij. Zo gaat dat nou eenmaal. Altijd vriendelijk en gezellig, maar onverbiddelijk als het erop aan komt.