Schaakavond in november

Het is het jaargetijde van de avonden, niet alleen omdat de avonden een steeds groter deel van de dag vormen, maar ook omdat er een paar bijzondere avonden te beleven waren, zoals die van de Amerikaanse presidentsverkiezingen, de aanstaande Sint Maarten snoep-verzamel-avond en natuurlijk de achtste avond van onze interne competitie.
Toen ik nog maar net bij de club zat, vertelde iemand mij dat als je in een schaakpartij door eigen onoplettendheid of gebrek aan talent, zomaar een stuk kwijt raakte zonder er iets voor terug te krijgen, je dat beter een offer kunt noemen dan een blunder. Dat klinkt beter. Toch weet iedereen dat het zomaar verspelen van een stuk vaker voorkomt dan je lief is. Het overkwam Teije Smedinga bijvoorbeeld in zijn partij tegen Cees Hageman. Hij verloor al snel een loper voor een pion en toen later ook nog zijn dame verloren ging in een dodelijke vork, was de wedstrijd afgelopen. Gelukkig treurde Teije niet lang.
Ook Arnout Wegerif was in zijn partij tegen Menno Keizer té gul en gaf tot verbijstering van beide spelers zomaar een paard weg. En dat moet je tegen een speler als Menno niet doen. Ondanks taai verzet en een moedige koningsaanval van Arnout, ging Menno als winnaar naar huis.
In het donkerste hoekje van de speelzaal speelde Dirkjan Korenhof een dynamische, spannende partij tegen Jan Duisterwinkel. Uiteindelijk kwam Jan als winnaar uit de schemering tevoorschijn. Daarmee maakte hij een aardige stap omhoog in de ranglijst.
Harry Endema kwam met wit al snel beter te staan tegen Arend van der Burgh en wist met sterk positiespel zijn tegenstander langzaam maar zeker figuurlijk van het bord te drukken. Winst voor Harry.
Jannie Russchen, die bekend staat als iemand die het nooit opgeeft, nam het deze avond op tegen Frits Bosman. Helaas voor haar verloor ze ondanks haar grote inzet. Daardoor laat haar opmars op de ranglijst nog even op zich wachten.
Frans van Doorn speelde tegen Raoul Suurmeijer wat hij zelf noemde 'het Siciliaans, de Draakvariant of iets wat daarop leek' en bood tot ver in de partij goed tegenspel. In het eindspel moest hij echter buigen voor de schaakkwaliteiten van Raoul.
Jan Willem van der Kouwe stelde met zwart een Konings Indische verdediging tegenover een Catalaanse opzet van Coos Boerma. Net als andere hierboven genoemde spelers blunderde, o nee, offerde Coos al vrij snel een paard. Ondanks dat de partij met kansen voor beide spelers verder ging, gaf een mooie aanval met twee paarden van Jan Willem de doorslag: 0-1.
Op naar de volgende november-schaakavond, als er weer wat minder daglicht zal zijn, maar meer dan genoeg schaakplezier. Op naar ronde negen.