Weer terug uit Balkbrug.
Het is inmiddels zondag 11 februari half elf wanneer ik achter mijn laptop zit en herinneringen ga opschrijven aan een feestelijke schaakdag in Balkbrug.Het “Boertjes Wood Schaaktoernooi”, waar ik 7 jaar geleden voor de eerste keer met Menno heen ging, heeft bij schaakclub Roden furore gemaakt.
Liefst tien deelnemers: Teije Smedinga, Kees en Jan Duisterwinkel, Dirk Jan Korenhof, Menno Keizer, Johan Zwanepol, Henk Hamelink, Ruurd Kunnen, Arend van der Burgh en ik, dus bijna een kwart van ons ledenbestand, nemen deel aan de 37e editie van dit toernooi.
Wat maakt dit toernooi bij ons zo populair?
De meeste vinden een speeltempo van 1 uur per persoon per partij een aangenaam tempo. Je speelt drie partijen op een dag, in een poule van vier schakers van ongeveer gelijke sterkte.Het toernooi perfect georganiseerd. Er is altijd een gezellig welkomst woord en de sfeer is uiterst gemoedelijk.
Al vroeg sta ik klaar om met Menno en Ruurd richting Johan te rijden. Op de snelweg richting Hoogeveen ontspint zich op de achterbank een geanimeerd gesprek tussen Johan en Ruurd over allerlei schakers die ze in het verleden hebben gekend en wat er van hen is geworden.Voor ik er erg in heb zijn we in Balkbrug.
Na een verkwikkende kop koffie zoeken we onze plaatsen op en kan de strijd beginnen. Er is een jeugdgroep en er zijn 17 senioren viertallen, dus zo'n 75 deelnemers.
Met wit speel ik de enige goede partij van de dag, waarin ik in het middenspel op de koningsvleugel 3 pionnen meer heb en verder eenzelfde aantal stukken als mijn tegenstander. Ineens schiet mij een advies te binnen van een van de kinderen waar Lieuwe en ik in Peize schaakles geven. “Opruimen en mat zetten”. In dit geval zeer toepasselijk. Ik pareer de mat aanvallen van mijn tegenstander door alles af te ruilen wat ik maar kan. De drie vrijpionnen geven de doorslag.
Ondertussen probeer ik op de hoogte te blijven van hoe het mijn mede clubleden vergaat.
Dat valt wat tegen. Slechts twee tweede plaatsen voor Jan Duisterwinkel in groep 7 en Ruurd Kunnen in groep 3. Overigens een goede prestatie van beiden in twee sterk bezette poules.
De prijsuitreiking blijft altijd het toppunt van goedgeefsheid. De helft van de deelnemers gaat met een loper, koning, paard of toren op een houten sokkel, naar huis. In mijn boekenkast staan vijf van deze prijsjes met dank aan de firma Wood.
De hoofdprijs is deze keer niet voor een Hagenees luisterend naar de naam Maurice van Mourik, maar voor Mark van Essen, een sterke schaker uit Luttenberg. Hij ontvangt uit handen van de toernooileider, Harry ten Klooster, een schitterende beker waar hij zich goed en mogelijk graag als begaafd schaker in kan spiegelen.
Op de terugreis overheersen de leuke en gezellig voorvallen van deze dag, zelfs fouten en blunders staan in dit teken van plezier. Wellicht maakt dit het toernooi ook zo gewild.