Tijdens de tweede speelavond moesten de deelnemers elk weer tien partijen met een bedenktijd van vijf minuten spelen. Sommige leden van de schaakclub vinden snelschaken het mooiste wat er is, anderen vinden dat het niets met serieus schaken te maken heeft en blijven weg. De opkomst is daarom vrijwel altijd lager dan op de reguliere schaakavonden. Na elke ronde van ca. tien minuten worden de uitslagen in de computer ingevoerd en de ranglijst opgemaakt. Op grond van de ranglijst wordt bepaald welke spelers in de volgende ronde tegen elkaar uitkomen. Dit is een mooi systeem zolang het computerprogramma goed werkt. Na de derde ronde werd er een ernstige fout in de wedstrijdregistratie geconstateerd, wat enige tijd nodig had om het euvel te herstellen. De voorzitter was echter zeer alert en kondigde een pauze aan waar bij elke deelnemer op kosten van de vereniging een drankje konden nemen. Tijdens de pauze slaagde Ale Bakker met steun van andere schakers met computerkennis erin de wedstrijdregistratie te herstellen. Dit was vrijwel op het moment dat de meeste schakers net hun drankje op hadden waardoor vrijwel alle deelnemers de onderbreking niet als hinderlijk maar juist als plezierig werd ervaren. Een sterk optreden van de voorzitter dus.
Na de eerste speelavond met tien ronden stonden Pieter Doller, Raoul Suurmeijer en Tom Visser op de bovenste drie plaatsen van de ranglijst. Tom Visser was de tweede speelavond verhinderd waardoor Pieter en Raoul om de winst gingen strijden. Pieter bleek ook tijdens de tweede speelavond een moeilijk te kloppen speler en werd snelschaakkampioen. Raoul werd tweede, Johan Zwanepol en Lieuwe Boskma eindigden vrijwel gelijk, maar omdat Johan tegen net iets sterkere tegenstanders had gespeeld werd hij derde. Tom Visser, die de eerste speelavond met een score van 70% had afgesloten, was verhinderd, anders had hij zeker in de strijd om de bovenste plaatsen meegedaan. Al met al was het voor de liefhebbers van snelschaken weer een zeer geslaagde schaakavond.