Roden 2 heeft het niet gered. In de slotwedstrijd tegen Leek moest het team winnen, maar het werd een 3½-2½ nederlaag. De tweede zitting, na een 1-1 tussenstand, begon nog zo voorspoedig. Johan ten Hoor, tegenstander van Arnold, gaf zich al na zes zetten gewonnen (zie de eindstelling op de foto). Na afloop werd duidelijk dat dit toch wel wat voorbarig was. Zoek zelf de redding voor zwart ...
De cruciale partij bleek zich af te spelen op bord 5, met Theo als gladiator. Volgens waarnemers had hij echt moeten winnen, i.p.v. stukken cadeau te doen voor het krijgen van een dubieuze aanval. Deze partij was zo belangrijk omdat Jeppe duidelijk zijn avond niet had. Na al vroeg een stuk te zijn kwijtgeraakt vocht hij nog geruime tijd als een leeuw, maar wel tegen de bierkaai. Toen deze twee partijen inderdaad verloren waren gegaan, was het pleit beslecht omdat Leek aan een 3-3 stand genoeg had voor het kampioenschap. Ale's remise telde alleen nog mee voor de statistieken.
Maar er was troost. Ten eerste gunnen we Leek het kampioenschap natuurlijk van harte. De bloemen zijn verdiend. Over het hele seizoen waren ze zonder twijfel het sterkste team. Ten tweede geeft ook de tweede plaats recht op promotie naar de eerste klasse. Hopelijk duurt het verblijf daar wat langer dan de vorige keer ...
