Het was in meerdere opzichten een gedenkwaardige ronde, de zevende van de interne competitie. De opkomst was meer dan goed, maar iedereen voelde de onaangename dreiging van nieuwe beperkende maatregelen. Het bestuur doet wat het kan om de competitie doorgang te laten vinden. Het heeft zelfs advies van het NOC*NSF ingewonnen. In afwachting van wat komen gaat, werd op elf borden strijd geleverd. Het lot, in dit geval het digitale indelingsprogramma, had vier bestuursleden tegenover elkaar gezet. Voorzitter Arend van der Burgh liet zien wie de baas was door onnauwkeurig spel van wedstrijdleider Jan Duisterwinkel af te straffen. De secretaris en de penningmeester hielden het op remise. Henk van Bemmel leek ontevreden over de afloop van de partij, maar Mark Hoogendijk lachte zuinigjes, zoals zijn functie vereist, en vond dat het wel goed was. Het meeste bekijks trokken de partijen die het langst duurden. De remise tussen Bob van Maanen en Kees Duisterwinkel lokte nogal wat commentaar van de omstanders uit, vanwege een al dan niet correct schijnoffer dat in de eindstelling mogelijk was. Bob en Kees prezen zich gelukkig dat zij er niet aan waren begonnen. Menno Keizer was tegen Johan Zwanepol geweldig op dreef. Met een kwaliteit meer en een toren die ver in de vijandelijke linies was binnengedrongen, leek de winst nabij. Menno verzuimde echter door te pakken en zoals zo vaak, viel de beslissing toen aan de andere kant. Hij m
aakte een fout en Johan sloeg onverbiddelijk toe. Als laatsten waren Jan Pezij en Tom Vissers bezig, de nummers één en drie in de rangschikking. Wie had gedacht dat Jan tegen de meervoudige voormalig clubkampioen geen kans zou hebben, kwam bedrogen uit. Hij verweerde zich als een leeuw en had zelfs de betere stelling. Pas in de laatste fase, toen de overgebleven bedenktijd gering was en de spanning hoog, bezweek hij.
Het resultaat van deze ronde is dat Tom zijn leidende positie heeft versterkt. Johan staat nu tweede en Jan is gezakt naar de vijfde plaats.