Terwijl Roden 2 een kansloze strijd voerde tegen ScepU, de schaakclub En Passant uit Usquert, ging het er in de interne vrolijk aan toe. De lokroep van Adrie klonk Frans van Doorn nog in de oren en hij opende zijn partij tegen Kees Duisterwinkel met 1.a2-a3. Lieuwe Boskma wilde niet achterblijven en deed 1.Pg1-h3 tegen Cees Hageman. Als trainer van de B-C groep kan ik deze frivoliteiten natuurlijk niet goedkeuren. Het is heel fijn als we veel lol in het spel hebben, maar mogen we daarom de eerste beginselen van het positiespel met voeten treden? Ik weet het, een van onze eerste wereldkampioenen, Adolf Anderssen, speelde 1.a3 tegen de grote Paul Morphy, en Tartakower schijnt wel eens 1.Ph3 gedaan te hebben en dat de Parijzer opening te hebben genoemd. Er zit ook wel een gedachte achter deze zetten, maar wij zijn geen Anderssen of Tartakower en simpel spel is voor ons al moeilijk genoeg. “Waarom heb je niet 1.a2-a4 gedaan?”, vroeg ik mijn zeer gewaardeerde collega-scribent Frans. Even was het stil. “Ja goed zeg, dat is nog beter! Die doe ik de volgende keer.”
De partij tussen Frans en Kees werd remise. Dat had niets met de opening te maken. Frans leek op een bepaald moment glad gewonnen te staan, maar blijkbaar was het niet zo eenvoudig als het eruit zag. Kees vond in elk geval een uitweg. Cees slaagde daar tegen Lieuwe niet in, hoewel hij lange tijd juist stand leek te houden. Helaas voor hem had hij een structurele zwakte op de c-lijn die uiteindelijk fataal bleek te zijn.
Henk van Bemmel tegen Tom Visser werd remise. Voor Tom een goed resultaat; Henk is per slot van rekening een eerste teamspeler. Voor Henk was remise ook genoeg, omdat dit een einde maakte aan een reeks blunderpartijen. Beiden tevreden dus. Dat gold niet voor Johan Zwanepol die ten prooi viel aan das lustiges Angriffsspiel Theo’s. Foutloos was de partij zeker niet, maar voor de toeschouwers was het smikkelen. Johan uit de toptien getuimeld, Theo Wolthekker stevig op de vijfde plaats.
Een broedende kip schijn je met rust te moeten laten. Dat heeft niets met schaken te maken, maar toch is het zinvol op te merken dat Jan-Arie Stokhorst met 3 uit 3 een sterke entree heeft gemaakt. Bij het rapidschaken hebben we al gezien dat hij zijn mannetje staat. Nu won hij van Bob van Maanen. We zijn benieuwd hoever zijn opmars met zevenmijlslaarzen leidt.
In de B-groep houdt Olaus Diebrink nog steeds een piepkleine voorsprong op Peter Slaman. Olaus speelt alleen extern, en dat doet hij goed. Tegen ScepU werd het remise tegen een tegenstander met een beduidend hogere rating. Peter probeert Olaus al een paar maanden voorbij te gaan, maar op cruciale momenten werd hij steeds teruggeworpen. Nu won hij van Jan Pezij en zijn achterstand is daardoor nog maar 5 punten. Volgende week vindt de wisseling van de wacht plaats, zeker weten.
Frits Bosman blijft de hoogstgeplaatste C-speler. Zelf speelde hij niet, maar naaste concurrenten Arnout Wegerif en Jan Pezij verloren, zodat zijn positie is verbeterd.
En dan Roden 2 tegen ScepU, één na laatst tegen nummer één. ScepU had een grote ratingvoorsprong die in de eindstand tot uiting kwam. Jan van Spijker, Olaus Diebrink en Ale Bakker speelden remises, de drie andere borden gingen verloren, uitslag 1½-4½.
De lokroep van Adrie
- Gegevens
- Geschreven door: Ruurd Kunnen en Frans van Doorn