Geschreven door: Frans van Doorn en Ruurd Kunnen

Er gaat meer boven mijn pet dan eronder. Dat is toch wel de ervaring na mijn bezoek aan het TataSteeltoernooi. Op pad met 7 wijsgerige clubgenoten die zich nog altijd laten bekoren door de wonderen van het schaakspel en de geneugten van een heerlijke Indische maaltijd op weg terug naar huis.
In de 11e ronde van het TataSteeltoernooi toonde de wereldschaaktop weer eens hoe diepzinnig en verrassend de wendingen in het schaakspel kunnen zijn. Deze worden des te aanschouwelijker wanneer Gennadi Borisovitsj Sosonko ons als deskundig commentator op onze ontdekkingstocht begeleidt. En wat een geweldige prestatie van ons Groninger talent Jorden van Foreest die zich nu echt kan meten met de beste schakers van de wereld!
Het was weer een stimulans om meer van onze hobby te genieten en tegelijk in verwondering te erkennen dat ook op dit gebied er meer boven onze pet gaat dan er onder. Maar is verwondering niet de basis van alle wijsheid?

Met deze gedachte in het hoofd luisterde ik voor de start van onze 17e competitieronde naar het levendige verslag van Arend van der Burgh van ons jaarlijkse uitstapje naar Wijk aan Zee, was blij om het goede resultaat aldaar van Jeppe Teensma (2½ uit 3) en genoot van de door Theo Wolthekker pakkend verwoorde schaakervaringen met Johan Zwanepol in Bad Zwischenahn bij Oldenburg. Zij hadden deelgenomen aan een schaaktoernooi, Johan als gewaardeerd arbiter en Theo als onderhoudend schaker en werden in de watten gelegd, niets dan luxe. En er werd daar ook nog geschaakt. Hele prettige partijen, waarover de liefhebber Theo zeer tevreden was, hoewel hij toegaf dat er in het score nog wel enige ruimte in opwaartse richting was overgebleven.
Dan ging het er hier in Roden wat ruwer aan toe. Van de twaalf partijen eindigden er maar liefst tien in een beslissing. Johan werd door Lieuwe bepaald niet ontzien en moest na twee en een half uur opgeven in een schier hopeloze positie. Lieuwe had met de zwarte stukken handig gebruik gemaakt van enkele minder sterke zetten van zijn tegenstander.
Theo’s stabiele, vrolijke en creatieve kijk op het spel bracht hem weer een mooi resultaat. Nu had hij na zijn 2,5 uit 7 in Bad Zwischenahn schaaktechnisch misschien iets recht te zetten. Wat hij tegen Jan Duisterwinkel met de zwarte stukken in de Siciliaanse Drakenvariant liet zien was ronduit fraai en voor mij niet te doorgronden.
Wat mij eveneens bezig hield was het grillige partijverloop van de partij van Henk van Bemmel tegen Dick Dalmolen. Henk stond positioneel goed na de opening en breidde dat voordeel wat uit, totdat hij door een blunder alles verprutste en de partij verloor. Behalve als mooi kan het schaken ook als een wreed spel worden ervaren met het daarbij passende leed. Maar ach, noem mij eens een kunstenaar die niet door het leed is geïnspireerd tot meeslepende uitingen.
Door zijn winstpartij kwam Dick wat dichter bij koploper Tom Visser, die deze ronde niet speelde, en hield de afstand tot Lieuwe, de nummer 2, overbrugbaar. Het blijft dus spannend. Ruurd Kunnen was vanwege griepverschijnselen blij met zijn bye als oneven speler, hoewel hij zijn positie in de rangschikking niet kon verbeteren en vierde bleef.
Met een mooie overwinning op JanWillem van der Kouwe heeft Kees Duisterwinkel na een wat mindere periode de weg omhoog weer gevonden. Jannie Russchen bleek iets te sterk voor nieuwkomer Diena Wolters die overweegt om als tweede dame lid te worden van onze schaakclub. Doen!
Door remise te spelen tegen Jan Pezij slaagde Arnout Wegerif er niet in dichter bij Frits Bosman te komen die met zijn 12e plaats nog altijd de koppositie in de C poule bezet.
Olaus Diebrink blijft met zijn 10e plaats de beste speler van de B-poule. Het lukt Peter Slaman maar niet hem in te halen, maar het verschil is minimaal. Het was aan het goede spel van Cees Hageman te wijten dat Peter met een remise in een mindere stelling opgelucht kon ademhalen. Cees gaat overigens met de week beter spelen en wie weet schaart hij zich over enige tijd tussen de toptienspelers.
Frans had tegen Jeppe de wind mee in een rommelige opening (een variant op de Trompowsky). Met wat speculatieve zetten kreeg hij een klein overwicht. Het pakte goed uit, overigens met de nodige medewerking van Jeppe die zijn koningsstelling onnodig verzwakte en tegen een mat in 2 aanliep.
Het Leekster onderonsje tussen Teije Smedinga en nieuwkomer Jan-Arie Stokhorst werd in het voordeel van de laatste beslist. Jan-Arie ging niet in op een remiseaanbod van Teije en zag het door hem genomen risico beloond met een verdiende overwinning.
Zo ik achteraf vernam, ging Arend van der Burgh deze ronde vrij geruisloos ten onder tegen een rustig spelende Ale Bakker en verschalkte de oude vos Bob van Maanen een iets te opportunistisch spelende Henk Hamelink, die nog maar een paar weken meespeelt en zijn pappenheimers nog moet leren kennen. En alsof het met de ledenaanwas niet op kan, nieuwkomers Klaas Wiersinga en Frits Koopman vochten een enerverend duel uit. Na een spannende partij kwam Frits als winnaar te voorschijn. Een mooie start.