Analyse-rumoer

Iedereen kent het wel, de opluchting wanneer jouw partij een goede afloop kent of de teleurstelling als je iets voor de hand liggends hebt gemist. En natuurlijk moet je dan iets met je emoties. Behalve beschaaft balen is analyseren na de partij een uitstekende manier om je emoties te ventileren en wat in evenwicht te brengen. Dit gebeurt meestal niet fluisterend, zeker niet wanneer een aantal toeschouwers, die al eerder op de avond hun partij hebben beëindigd, het beter menen te weten dan jij. Even is de wereld niet groter dan jouw partij, jouw bord en jouw medeanalysator. Even bestaan er geen clubgenoten die in opperste concentratie een eindspel met veel rekenwerk aan het spelen zijn en de duimen in de oren steken om geen hinder te hebben van het lawaai. En als het kabaal toch aanzwelt kan het plotseling worden overstemd door een wanhopige kreet om stilte van een clubgenoot die zijn broer ziet zwoegen en lijden onder zware stellingdruk. Hoe mooi menselijk kunnen schakers wel niet zijn.
Ja, een 10e ronde met verrassingen en emoties.
Tegen Tom Visser kon Theo Wolthekker maar geen beslissende tactische manoeuvre uit de hoge hoed toveren en werd op techniek geklopt. Met dezelfde lach waarmee Theo iedere week de Scheepstraschool binnen komt verlaat hij hem deze keer ook weer. Welk een emotionele balans!
Met een stuk voor maar in flinke tijdnood stelde Arnold Meijster aan Lieuwe Boskma remise voor. Lieuwe had ook niet veel tijd meer op de klok en ging met een puntendeling akkoord. In de vorige ronde was hem tegen Theo hetzelfde overkomen, maar terwijl hij nu verloren stond, stond hij toen misschien wel gewonnen. Genoeg aanleiding tot een wederzijdse emotiebevrijdende en nog al luide analyse waardoor er achter enkele nabij gelegen borden een krachtig ssst opsteeg.
Zonder zelf te spelen bleven Olaus Diebrink en Peter Slaman met hun 5e respectievelijk 6e plaats in het klassement de beste spelers van de B-poule. Als sterkste speler van de C-poule deed Jan Pezij goede zaken door Jeppe Teensma in een partij met wisselende kansen te verslaan. Aan de bar bespraken zij hun indrukken over hun partij zonder tot diepgaande analyses over te gaan. Gezelligheid is dus ook een prima remedie om emoties te delen en te verwerken.
Voor de tweede keer dit seizoen mocht Jannie Russchen het zoet der overwinning proeven zij het met enig geluk. Haar tegenstander DirkJan Korenhof vergat de tijd en ging door de vlag. Ook hier brachten de mensen aan de bar, wat drank en enkele grappen weer wat lucht.
Omdat Ruurd Kunnen en Dick Dalmolen remiseerden evenals Lieuwe Boskma en Arnold Meijster, kon Tom Visser met opgewekt humeur constateren dat zijn koppositie was verstevigd.
Jan van Spijker versloeg met nog al wat ups en downs Cees Hageman. Deze ups en downs kwamen in een analyse achteraf fluisterend aan bod omdat Jan en Cees snel klaar waren en er geen participerende toeschouwers waren.
In stilte besloten Ale Bakker en Arnout Wegeriff tot remise. Een zeer goede prestatie van Arnout die stilletjes opklimt in het klassement. En is het niet logisch dat Kees Duisterwinkel zijn broer wilde beschermen tegen het analyse rumoer? Hij had voor zijn doen nogal ondergepresteerd tegen Frits Bosman die overigens goed had gespeeld. Kwam het door geluidsprikkels dat Kees wat van slag was?
JanWillem van der Kouwe weerstond op koele wijze een aanval van Frans van Doorn en wist, zich het zweet van het hoofd wissend, Frans in een matnetje met toren en paard te vlechten. Arend uitte fluisterend zijn geluk dat hij in zijn partij tegen Bob van Maanen had gehad. “Het had alle kanten op kunnen gaan”, vertrouwde hij me toe. Minder geluk had Teije Smedinga die zijn verlies tegen Henk Kouwenberg relativeerde met de opmerking dat we zo'n gezellige club zijn en dat het daar tenslotte om gaat. Ook Klaas Wiersinga had met plezier geschaakt. Dat Mark Hoogendijk deze avond nog te sterk voor hem was had hij al geaccepteerd toen hij naar huis ging.
Als laatste besloten Jan Duisterwinkel en Johan Zwanepol tot remise. In een korte maar niet mis te verstane analyse maakte Johan duidelijk dat hij zijn vrijpion te snel had opgespeeld. Tevreden namen beide tegenstrevers nota van dit feit en keerden goed geluimd huiswaarts.