Het eerste team heeft in tweede ronde van de NOSBO-competitie gelijk gespeeld tegen ESG. Emmen is een eind rijden, en het is niet meer dan rechtvaardig dat je dan ook een punt mee naar huis mag nemen. ESG is een van de sterkste teams in de Hoofdklasse B, maar had desalniettemin in de eerste ronde verloren. Dat hadden wij ook gedaan, dus nog een reden voor een puntendeling. Maar het moet natuurlijk op de borden worden verdiend.
De wedstrijd begon uitstekend. Binnen twee uur spelen hadden we een 2-0 voorsprong. Eerst won Johan Zwanepol in de aanval en kort daarna veroverde Henk van Bemmel een stuk (volgens ESG gaf zijn tegenstander een stuk weg) en de partij. Met een gedegen remise aan het tweede bord bracht Lieuwe Boskma de stand op 2½-½. Dat noem je een goed begin. Waarschijnlijk niet om ons mild te stemmen, maar uit gastvrijheid presenteerde de teamleider van ESG bitterballen met mosterd. Een mooi gebaar dat je maar heel zelden in de bikkelharde schaakcompetities tegenkomt.
Ondanks onze ruime voorsprong werd het nog spannend. Theo Wolthekker stond materiaal achter dat hij ondanks verwoede pogingen niet kon goedmaken. Ward Romeijnders had een furieuze aanval opgezet, had daar ook nogal wat materiaal in gestoken, maar zag de onderneming mislukken. Toen stond het weer gelijk. Wie wil er nog een bal? Peter Slaman wel. Hij kreeg in verloren stand plotseling de overwinning in de schoot werd geworpen. Toen hij zijn tegenstander mooi mat kon zetten, aarzelde hij niet. Bravo voor onze debutant. Tom Visser stelde daarna het gelijkspel veilig met een solide remise. Intern hebben we een paar keer het Grünfeld-Indisch gespeeld en die oefeningen beginnen vruchten af te werpen. Konden we de wedstrijd nog winnen? Nee. Ruurd Kunnen stond moeilijk en gaf in tijdnood alles uit handen. Hij had een zet toegelaten die hij had willen verhinderen, dacht een stuk te verliezen wat niet zo was, en gaf op. Iets te voorbarig omdat er misschien toch nog een heel klein geitenpaadje naar remise was. Maar als team mogen we met 4-4 tevreden zijn.
Beschaafd balen.
Het zal je maar overkomen. De hele avond zitten zwoegen, een stuk achter, een vrij pion, gelijke stand, moordende tijdnood. De cortisol, adrenaline en noradrenaline gieren door je lijf. En dan…….,als het twee voor twaalf is komt de rampspoed gevolgd door een intense walging. Je geeft zomaar een toren weg. Jouw steun en toeverlaat op weg naar remise of misschien wel meer! Al dit vreselijks overkwam Teije Smedinga tegen Frits Bosman. Zelden heb ik iemand zo beschaafd zien balen als Teije na ruim 3½ uur van opperste concentratie. Je zou toch na zulk onrecht in opperste wanhoop en verbijstering je notitieboekje willen verscheuren, het bord met stukken van tafel vegen en dat wat nog rest van je weelderige haardos uit je hoofd willen rukken!
Niet in het minst door Teije. Een zacht en zeer beheerst: “Hier baal ik van” kwam slechts over zijn lippen terwijl hij met een lege blik over de restanten van zijn stelling staarde. Ook door enkele anderen werd er geheel in de sfeer van deze avond rustig en ingehouden gebaald. Neem nu Arend. Nadat hij een gunstige afruil had laten lopen die hem op zijn minst remise had opgeleverd tegen de overigens zeer goed op dreef zijnde Arnout Wegeriff verwoordde hij zijn teleurstelling met de historisch woorden: “Het is maar een spelletje”. Natuurlijk beroept u zich nu op de voorbeeldfunctie die onze voorzitter heeft als boegbeeld van onze schaakclub. Maar toch, ik heb veel respect voor zoveel zelfdiscipline.
Er werden in deze 9e ronde acht partijen gespeeld waarvan de uitslagen geen verandering brachten in de rangschikking. Mooi was het om te zien hoe Dick Dalmolen tegen Jeppe Teensma een klein voordeel wist te verzilveren in een technisch goed gespeeld eindspel. Hij staat met dit resultaat nog altijd stevig op de tweede plaats achter Tom Visser. Olaus Diebrink blijft met zijn vierde plaats de beste speler van de B poule maar kan de komende rondes rekenen op geduchte concurrentie van Peter Slaman die dit seizoen steeds sterker gaat spelen. Door Henk Kouwenberg te verslaan wist Jan Pezij zich als beste speler van de C poule op een 14e plaats te handhaven op enige afstand gevolgd door Arnout Wegeriff die met de witte stukken een aarzelend spelende Arend van der Burgh op een nederlaag trakteerde. Met een mooie aanval op de witte koningsvleugel van ons nieuwste lid Klaas Wiersinga, wist Jannie Russchen haar eerste punt van dit seizoen aan te tekenen. Zeer spannend was de partij tussen een zeer aanvallend spelende Cees Hageman en een zich heftig verdedigende Ale Bakker. In vliegende tijdnood besloten beide kemphanen tot een puntendeling.
Vanuit een goed gespeelde opening voelde JanWillem van der Kouwe Bob van Maanen aan de tand omtrent zijn openings kennis. Dit viel duidelijk uit in het voordeel van JanWillem die geen fouten maakte en verdiend won.
DirkJan Korenhof speelde een vlekkeloze siciliaan in de voorhand tot zet 15 toen hij een paard weg blunderde. Hij was toen niet meer opgewassen tegen een goed lopende aanval van Frans van Doorn. Enigszins teleurgesteld maar uiterst beschaafd beëindigde DirkJan de partij.