Ons eerste is bezig met een moeilijk seizoen in de Hoofdklasse A van de NOSBO. In de derde ronde ging ook de wedstrijd tegen Middelstum verloren. Het was een kleine nederlaag, net zoals in de eerste ronde tegen Bedum, maar hij kwam hard aan. Stiekem was gehoopt op een kleine overwinning. De redenering was dat wij aan de hoogste borden de stand gelijk zouden houden, en dat aan de lagere borden kon worden gescoord. Maar zo ging het niet. Aan de eerste vier borden werd de score 2½-1½ voor Roden, maar aan de vier laagste borden werden teveel punten ingeleverd: 1-3, waardoor de uitslag 3½-4½ in het voordeel van Middelstum werd.
Hoe zuur deze uitslag ook is, als er een neutrale toeschouwer in de zaal was geweest, had hij of zij genoeg gehad om van te genieten. De wedstrijd begon slecht voor ons, toen Menno Keizer een geniepig valletje over het hoofd zag en een loper verloor. Ook Jeppe Teensma verloor materiaal. Het was maar een pion, maar zijn stelling zag er niet goed meer uit. En Theo Wolthekker had na een opportunistische opening grote problemen om zijn stukken in het spel te brengen. Tom Visser was echter als eerste klaar. In een spannende stelling die er goed voor hem uitzag, vond zijn tegenstander een prachtige zet waardoor de bordjes geheel werden verhangen. 1-0 voor Middelstum. Het werd 2-0 doordat Jeppe zijn hopeloze stelling opgaf. Lieuwe Boskma was op bord 4 opgesteld om hem de kans te geven zijn reeks nederlagen van de laatste weken te doorbreken. Dat lukte. Hij bracht een geweldige aanval op de koning van zijn tegenstander op het bord die hij bekroonde met een fraai loperoffer. Nadat Ruurd Kunnen een tamelijk emotieloze remise had gespeeld, trok Ward Romeijnders aan het eerste bord de stand gelijk. Hij deed dat zoals we op grond van het ratingverschil mochten verwachten. Na de opening stond het ongeveer gelijk, waarna Ward langzaam beter kwam te staan om in het vroege eindspel toe te slaan. Dat heet een soepele overwinning. Theo slaagde er niet meer in om zijn partij te redden. Omstreeks de 25e zet stonden zijn paard en toren nog onbewegelijk op g8 en h8 en hij had grote problemen met een penning van zijn loper op de e-lijn. Toen hij eindelijk uit de wurggreep van tegenstander los leek te komen, stond hij verloren. Henk van Bemmel zorgde weer voor een gelijke stand. In het middenspel leek hij over zijn tegenstander heen te walsen en hij was twee pionnen voor komen te staan. Misschien was dat optisch bedrog, want Henks voordeel leek enige tijd later te zijn verdampt. Maar hij had nog steeds een pion meer en ruimtevoordeel. Het eindspel trok hij overtuigend naar zich toe. De stand was 3½-3½ en alleen Menno was nog bezig. Voor de loper die hij op de 15e zet had verloren, had hij twee pionnen, waaronder een vrijpion, teruggekregen. Helaas gingen die pionnen verloren, maar Menno bleef doorvechten. Hij bleef loeren op een ontsnappingsmogelijkheid. Zijn tegenstander viel echter niet in slaap, neutraliseerde de gevaren en dwong Menno op de 75e zet tot overgave.
In de 11e ronde van de interne competitie bewees Jan Duisterwinkel nog steeds in goede vorm te zijn. Na zijn overwinning in de vorige ronde tegen Lieuwe Boskma wist hij nu in een tumultueuze slotfase Dick Dalmolen op remise te houden. Jan had een pion op promoveren staan, maar moest rekening houden met een mataanval. Bovendien zat hij in tijdnood. Hij bleef vrij nutteloze schaakjes geven die hem alleen maar meer tijd kostten. Toen Dick een ondoordachte zet deed, zag Jan in zijn zenuwen niet dat hij de pion met schaak kon laten promoveren. Dat kostte hem de zege. Onder druk van de tijd nam hij genoegen met remise - zwaar bevochten maar verdiend. Ale Bakker hield lang stand tegen Johan Zwanepol die echter bekwaam profiteerde van de verzwakte pionnenstructuur van Ale en na lange strijd wist te winnen. Kees Duisterwinkel moest zijn meerdere erkennen in Mark Hoogendijk die een goed opgezette aanval met winst bekroonde.
Jan Pezij kreeg met degelijk spel Cees Hageman op de knieën en Arend van der Burgh liet het met de witte stukken in de opening afweten tegen Frans van Doorn die er met de winst van door ging. DirkJan Korenhof overspeelde Arjen van der Zee in een goed opgezette partij en last but not least was er de tweede en meer dan verdiende overwinning van Jannie Russchen dit seizoen. Tegen Jan Willem van der Kouwe wist Jannie haar stellingvoordeel te benutten.
Door de wedstrijd van het eerste team tegen Middelstum waren er geen wijzigingen aan de top van het klassement. Ward Romeijnders staat eerste, Lieuwe Boskma tweede en Tom Visser derde. Zonder zelf te spelen blijft Arnold Meijster met een 7e plaats de beste B-speler. Jan Duisterwinkel blijft de hoogst geplaatste C-speler, Cees en Frans volgen op afstand.