Roden 2 -Haren Oostermoer 2 : 3,5-2,5
Als je deze kalme uitslag ziet verwacht je niet dat we ons deze schaakavond nog wel een lange tijd zullen herinneren. Om iets van het toch wel spectaculaire verloop te kunnen overbrengen aan de lezer dezes moeten we beginnen met mijn partij aan bord 1 tegen Harry Gielen, mij in rating veruit de baas. In een variant van de Siciliaan waarin ik al eens eerder verdwaald ben ( een ezel stoot zich in het gemeen...) kwam ik zodanig in de knel dat ik zowaar een spectaculaire uitweg bedacht. Na de nodige geforceerde slagenwisselingen verloor ik echter een hele loper op f6 die ik niet terug kon nemen omdat mijn pion op g6 werd gepend door een fraai gepositioneerde witte dame op de g-lijn. Wat restte was een degelijk afgewikkelde doorbraak van wit en zo tegen half tien zaten de stukken in het doosje. 0-1. Nog geen 10 minuten later kwam Arnold op bord 5 bij me langs die me toevertrouwde dat hij wel kon opgeven door een blunder waardoor zijn hele stelling kon worden opgerold. Zijn tegenstander zag de fout, deed de gevreesde zet, en bood een meteen geaccepteerde remise aan, tot verbijstering van Arnold en regelrechte consternatie van zijn toegesnelde teamgenoten. Dat hij het fout zag bevestigde Fritz door de stelling met +7 te waarderen. Maar dus toch nog een halfje: 0,5-1,5. Aan de overige borden was het beeld wisselend: Ale op 3 had een waanzinnig gecompliceerde stelling met veel dreiging richting zijn tochtige koningsstelling en leek het te verliezen, evenals Arend op 4 die volledig omsingeld werd door torens, paard, dame en pionnen. Het leek een kwestie van tijd dat onze achterstand nog groter zou worden. Olaus op 6 had iets dat hartstikke remise leek te worden en slechts Jan D op 2 had ruim voordeel nadat hij zijn tegenstander een paard en pion had weten te ontfutselen. Op dat moment ging Jan's telefoon af en ontstond er enige commotie door een winstclaim door Harry Gielen die door zijn vrije tijd als teamleider leek te fungeren. Jan's tegenstander, teamleider Atze Dijkstra vond dat wat te gortig voor een verloren stelling en stelde remise voor. Over de telefoonclaim werd pas later duidelijk dat die onterecht is volgens de Nosbo-reglementen maar op dat moment werd die door ons als juist beschouwd. Jan natuurlijk sneu en we zagen onze laatste winstkans op dat moment verdampen : 1-2. Maar plots kwam de omslag en ging de tegenstander van Arend in een ontzettend gecompliceerde stelling pardoes door zijn klok, omdat hij nog op een extra kwartier na 40 zetten rekende, en werd het zowaar 2-2. Eens te meer bleek dat kennis der reglementen het verschil kan maken.
Ale lag inmiddels zwaar onder vuur doordat de witte torens en dame zijn stelling aan stukken scheurden en op dat moment kwam Olaus langs om te vragen of hij remise kon overeenkomen omdat alles in evenwicht leek. Dat leek me op dat moment echt niet verstandig en dus vroeg ik hem rustig door te spelen omdat ik ook vond dat hij iets actiever stond. En zowaar, nog maar 4 of 5 zetten later liet zijn tegenstander zomaar een paardvork toe die hem een volle dame kostte: 3-2 !
En onze harten sprongen op toen Ale's tegenstander zich ergens leek te vergalopperen, miste Ale zowaar een hele toren die hem werd aangeboden, en toen de stofwolken opgetrokken waren resteerde een toreneindspel met 3 pionnen elk, waarvan Ale een verre vrije zodat hij op winst kon spelen.
Dat zijn tegenstander er nog remise van wist te maken door op welhaast magische wijze ook nog een verre vrije te creëren vonden we uiteindelijk niet eens zo erg.
Eindelijk een teamwinst na het hele vorige seizoen te hebben verloren.