Omdat invaller Majid graag met wit wilde spelen, belandde Arend aan het laatste bord. En daar trof hij één van de oudste schakende Mosterdmannen (Conrad) met een rating van 1911. Hierbij moet worden opgemerkt dat Conrad vorige week een hartinfarct had gehad en het een wonder mocht heten dat hij een week later alweer aan het bord verscheen. Het hart mocht het dan even hebben laten afweten, de geest was helemaal in orde. Het werd helaas ons eerste verliespunt. Invaller Jan Kakes moest aan het zesde bord tegen Geert Drent ook al snel in het stof bijten. Tom en Jeppe lieten aan het tweede en derde bord (respectievelijk Harry Gielen en Jaap Mellink) halverwege de avond een remise aantekenen. Het ging niet echt geweldig met de Rodenaren. Maar toen kwam plotseling good old Geert de volle winst op René Goedhart melden. Er was weer hoop op in ieder geval een voor Roden eervolle uitslag.
Ed en Menno (bord 1 en 4) moesten ook in remise berusten. Ed tegen de veel sterkere Rudy Mellink en Menno tegen Wiebe Veldhuis. Ed kon bogen op een duidelijke plusremise, maar ja zo’n plusremise is helaas niks meer waard dan de zwaar bevochten remise van Menno (kwaliteit achter). Invaller Majid stond in het eindspel tegen zijn 200 ratingpunten sterkere tegenstander minder goed (om het maar eufemistisch uit te drukken). Ook hij stond een kwaliteit achter in een duidelijk slechtere stelling. Beide spelers raakten in hevige tijdnood. Arriën Lassche besloot tot een geforceerde afwikkeling door zijn kwaliteit terug te geven, maar zag daarbij over het hoofd dat Majid hem vervolgens kon dwingen tot dameruil. En toen was de stand echt gelijk. Remise! Majid, je mag nog eens vaker invallen.