Het is iets waar je liever niet teveel over praat: guilty pleasures. Iedereen heeft er wel eentje, maar je houdt het liever voor je, omdat je je er een beetje voor schaamt. Het zijn pleziertjes die niet passen bij wat in jouw leefomgeving als netjes, fatsoenlijk, of getuigend van goede smaak wordt beschouwd.
Het is me wel eens overkomen dat ik een schilderij, een foto of een beeldje, een afbeelding uit de Griekse mythologie zag dat ik mooi vond. Maar het was kitsch, dus ik hield mijn mond. Er is een tijd geweest dat je ’s avonds of ’s nachts op tv naar bokswedstrijden kon kijken. Dat was de tijd dat Mohammed Ali nog Cassius Clay heette. Boksen werd toen gerekend tot het cultuurgoed van het zich weldenkend wanende deel van de natie, hoewel toen ook al werd gefluisterd dat het eigenlijk gewoon prijsvechten was. Het middeleeuwse calcio dat tegenwoordig voor toeristen wordt opgevoerd op het plein voor de Santa Croce in Florence is uiteraard kitsch, dus ik heb de neiging onderdrukt om er eens te gaan kijken.
De ontvoering van Europa Calcio
Lieuwe had op de langste dag van het jaar een schaakavond georganiseerd. Midzomernacht Vrije Stijl Schaken. Hij was daartoe getriggerd, zoals hij zei, door mijn vorige rQ, waarin ik Freestyle Chess (FSC) kitsch had genoemd. Zou ik meedoen? Schaken is eigenlijk altijd leuk, dus de vraag was of ik aan een guilty pleasure wilde toegeven. Sommige principes wegen zwaarder dan andere en er zijn in wereld belangrijkere zaken aan de gang, dus ik besloot mijn schaakvrienden niet in de steek te laten en te gaan Freestylen.
De stemming zat er die avond goed in, wat vooral te danken was aan het gezelschap, de entourage en de foeragering. Ik hoorde iemand mopperen “Geef mij de gewone beginstelling maar”. Zelf vond ik de vreemde beginopstelling wel avontuurlijk. Een random aanvangstelling kan bovendien positioneel gezien best interessant zijn. Een plan voor wit zou in de diagramstelling kunnen zijn: a3, La2 ontwikkeling), Pc3 (dekt tevens pion e2), Pe3 (dekt pion c2) en dan 0-0-0 om te koning in veiligheid te brengen. Of het goed is, weet ik niet, zwart mag ook zetten. Ik wil alleen maar laten zien dat FSC best interessant kan zijn, alsof het echt schaken is.
Een rehabilitatie mijnerzijds? Leuker en interessanter dan klassiek schaken kan FSC niet worden. Waarom zou je dan niet gewoon schaken? Alleen maar omdat je dan geen openingen hoeft te bestuderen? Omdat je stellingen kunt krijgen die anders niet zo vaak op het bord komen? FSC ziet er heel aardig uit, glimmend, spannend, sexy, maar het valt in het niet vergeleken met het klassieke spel met zijn lange geschiedenis, zijn uitgebreide literatuur, de vele onvergetelijke partijen en zijn helden van de 64 velden. Daarom is het kitsch. Maar dat wil niet zeggen dat je er niet van kan en mag genieten.