logoblauwklein

Wie – als schaker – januari zegt, zegt Wijk aan Zee. Volgende week vrijdag begint het Tatasteeltoernooi weer.
Het toernooi dat 87 jaar geleden als het Hoogovenschaaktoernooi voor de eerste keer is gehouden, heeft zich ontwikkeld tot een van de meest prestigieuze schaaktoernooien uit de geschiedenis. Alle naoorlogse wereldkampioenen hebben er aan meegedaan, met één uitzondering: Bobby Fischer, waaruit ten overvloede blijkt dat die gek was. Dit jaar geeft de nieuwe wereldkampioen, Gukesh D., acte de présence.
Naarmate het toernooi in de loop der tijd groter werd, werd de organisatie professioneler en de publiciteit gelikter. Sinds enkele jaren heeft het zich de titel “Wimbledon van het schaken” aangemeten. Persoonlijk vind ik dit pronken met andermans veren en een zwaktebod. Op de prestigeladder van de sport plaatst je je hierdoor vrijwillig onder tennis. Dat is niet nodig. Het Tatasteeltoernooi biedt uit zichzelf een fantastisch schaakspektakel dat veel bezoekers en online kijkers trekt.

Toch is er reden voor zorg. De staalindustrie heeft het moeilijk. De winstgevendheid staat onder druk, onder andere door de stijgende energieprijzen en de noodzakelijke investeringen in nieuwe, schone technologie. Economische schommelingen laten het schaaktoernooi niet onberoerd. Het Hoogoventoernooi heeft in het verleden uit geldgebrek wel eens moeten afschalen. Zo nu en dan werd het bedrijf verkocht, waardoor wij vòòr Tatasteel nog even het Corustoernooi hebben gehad. Het toernooi kan wel tegen een stootje. De dreiging komt uit een andere hoek.
De hoogovens van Tatasteel stoten onverantwoordelijk grote hoeveelheden kankerverwekkende stoffen uit. Door in Wijk aan Zee te gaan schaken stelt ik mij daaraan bloot, wat heel onverstandig is, en verschaf ik het bedrijf een zekere mate van legitimiteit voor die uitstoot. Het Tatasteeltoernooi is niet helemaal te vergelijken met de Formule 1 races in het nabijgelegen Zandvoort, want schakers produceren weinig schadelijke uitstoot in vergelijking met raceauto’s, maar de connectie wordt wel steeds nadrukkelijker gelegd. Vorig jaar hebben milieuactivisten tegen het toernooi gedemonstreerd. Het is mij toen niet opgevallen. Je kunt echter verwachten dat de demonstraties groter worden en als Extinction Rebellion zich ermee gaat bemoeien, zal er van rustig schaken weinig terecht komen.
Wil ik nog wel meedoen? Ik heb ernstig getwijfeld, maar me toch ingeschreven voor een vierkamp. Het persoonlijke plezier, het hedonisme, heeft weer eens gewonnen van de principes.