In de 25e ronde van de interne competitie sloeg op sommige borden de voorjaarsmoeheid toe. Om te beginnen bij Frans van Doorn. Frans was tegen Jan Pezij een zeer speculatieve aanval begonnen die echter jammerlijk mislukte en op een haartje na tot verlies van de agressor leidde. “Zullen we remise? Ik ben moe”, klonk het aan de ene kant van het bord. “Ik ook, akkoord”, was het antwoord. Zo gaat het soms. Ook Ale Bakker had de nodige avonturen doorstaan en was blij dat zijn partij tegen Frans Huisman in een puntendeling was geëindigd. Arnold Meijster was minder gelukkig. Hij zag tegen Theo Wolthekker een eenvoudig aftrekschaak gevolgd door een vorkje over het hoofd en kon opgeven. Toen was hij klaarwakker en won het ene vluggertje na het andere, maar die telden niet mee voor de competitie. Met deze winstpartij heeft Wolthekker zijn positie als leider van de B-groep verstevigd. In de C-groep won Teije Smedinga van Kees Duisterwinkel waardoor hij de eerste plaats in deze groep behoudt. Hij wordt gevolgd door Cees Hageman die met enige moeite Jannie Russchen versloeg en Jan Willem van der Kouwe die remise speelde tegen Arnout Wegerif.
De koploper vertoonde eveneens vermoeidheidsverschijnselen. Ruurd Kunnen zat te slapen en haalde twee openingsvarianten door elkaar. Vervolgens werd hij door een sterk en attent spelende Bernard Bos meedogenloos van het bord gezet. Zijn naaste belager, Raoul Suurmeijer was juist goed bij de les en versloeg Johan Zwanepol in een vlotte aanvalspartij. Kunnen heeft van de laatste drie competitiepartijen twee remise gespeeld en een verloren, waardoor hij binnen schootsafstand van Raoul is gekomen. Nog vijf ronden te gaan. Het wordt een spannend competitie-einde!
Gelukkig had niet iedereen last van moeheid. Zij genoten van het lenteweer en speelden als jonge goden. Dat gold onder anderen voor Coos Boerma die in een ongemeend spannende partij met Hans Hetharia was verwikkeld. Welke vrijpion zou als eerste de overkant bereiken? Coos had het goed berekend door een matdreiging te combineren met een promotie en hij won de partij. Tenslotte Jeppe Teensma. Zoals de laatste tijd vaker het geval is, was Jeppe als laatste klaar, dit keer tegen Menno Keizer. Menno was in het middenspel twee pionnen achter komen te staan en kreeg tot overmaat van ramp ook nog te kampen met twee setjes dubbelpionnen. Hij probeerde nog enige compensatie te krijgen met een aanval op de zwakke punten in de vijandelijke stelling, maar Jeppe was op zijn hoede en won na 75 zetten. De klok wees toen half twaalf aan.